Dorenbos had maandag 22 maart uitgeroepen tot „proclamatiedag over bezinning over normen en waarden in Nederland”, die hij verbindt met de „goddeloze abortus- en euthanasiewetgeving in Nederland.”

Al tijdens de voorstelronde loopt de temperatuur hoog op in de nog gesloten keet. Evangelisch en reformatorisch Nederland luisteren naar elkaar. De aanwezigen, zittend op verouderde bankstellen en degelijke spijlstoelen, tonen de veelkleurigheid van Dorenbos’ activiteiten. Ex-EO-mensen zoals ds. J. H. Velema, Meindert Leerling en Dolf van der Vegte stammen uit Dorenbos’ tijd als EO-directeur. Verder zijn er Koos Hogeweg (Platform Tsjernobyl-kinderen), diens broer Henk Hogeweg (Open Christianity-school in Sint-Petersburg), Teun van der Weijden en de predikanten Geuze en Den Admirant, met wie Dorenbos bidt om een opwekking en het „herstel van Israël” en André van Mulligen van het Islam-platform.

Dezelfde veelkleurigheid komt in de onderwerpen aan bod. Dorenbos zelf bijt het spits af met de proclamatie ”Kies dan het leven”. „Ik kwam er niet uit bij het opstellen van de proclamatie”, vertelt hij. „Dus heb ik het Woord van God maar gegrepen.” De proclamatie bevat tien punten die enigszins lijken op de Tien Geboden. Nummer vier luidt: „Wie aan de kinderen komt, valt in het oordeel. Word als een kind om het Koninkrijk te ontvangen.”

Staande horen de aanwezigen de proclamatie -een compilatie van bijbelteksten rondom de tien thema’s- aan, een plechtig moment. „We lezen alleen maar bijbelteksten. Daar kun je alleen maar blij van worden. Niets zal ons scheiden van de liefde van Christus. Schrijf op: Ik zal nooit meer zeuren. En: Ik zal nu eindelijk eens de Bijbel gaan lezen. Zie je wel, niemand schrijft. Typisch christelijk Nederland. We horen het aan, zeggen ja en doen het niet.” Ds. Velema tackelt Dorenbos echter: „Broeder, u valt in uw eigen zwaard. Het valt me tegen dat u vanmorgen niet met bijbellezen bent begonnen.” Dorenbos: „U hebt helemaal gelijk.”

Ds. Velema maakt het daarna goed. Vanuit de brief aan de gemeente in Thyatire spreekt hij een ”kkd’tje” uit. „Zo noemen ze dat in Urk: U bent altijd kort, krachtig en duidelijk. De situatie in Thyatire lijkt op die in Nederland.” De predikant, „met een reformatorische mond maar met een evangelisch hart”, somt tien negatieve woorden met een v op om die situatie te schetsen, waaronder verwereldlijking, verhorizontalisering, verloedering, vervuiling, verkilling, vervlakking, verstarring en verharding.

Hij laat ook een oproep klinken met tien positieve v’s: verootmoediging, vernedering, versobering, verkondiging, verzoening, verantwoording, verbinding, verdieping, volharding en verwachting. „De kerkmuren worden poreus. Daardoor kan er een geestelijke verbinding door de kerkmuren heen komen.” Inmiddels zijn ook de ramen van de keet opengegaan om frisse lucht naar binnen te laten waaien.

In de pauze mag iedereen zijn of haar ”kkd” op een vel schrijven en ophangen. „Red hen”, staat er na de pauze. „Zonder strijd geen overwinning”, „Lees je Bijbel, bid elke dag, als je groeien wilt”, „Geef je leven aan Jezus”, luidt een krachtige oproep. Een andere: „Slaap niet, word wakker.”

In verband met het verscheiden van oud-koningin Juliana zingt de gemeenschap enkele coupletten van het Wilhelmus - inclusief het vrij onbekende ”Oorlof mijn arme schapen”.

In de middag is een komen en gaan van mensen die hun woordje mogen doen. Dorenbos verzoekt publicist Jan van Barneveld om nog een appèlwoord te spreken. Het wordt een krachtig woord. „Wat moet er in profetisch perspectief in Nederland gebeuren? Ik weet het niet. We roepen al dertig jaar om verootmoediging, maar er gebeurt niets. We roepen al vijftig jaar om een opwekking, maar er gebeurt niets. We roepen al zo lang om een andere levensstijl en activisme, maar er gebeurt niets.”

Wel ziet Van Barneveld het „begin van de weeën” in de strijd om Jeruzalem, nieuwe ziekten, de aardbeving bij de Tempelberg en toenemend antisemitisme. „Hoe ver is ons volk op weg naar Sodom en Gomorra, vroeg ik me 25 jaar geleden af. Dat is nu al een gepasseerd station. Wij exporteren onze zondigheid: abortus en homoseksualiteit. Dat stijgt op naar de Almachtige. En als de christelijke gemeente geen biddende gemeente wordt, is het binnen vier, vijf jaar met haar afgelopen.” Een bezoekster reageert: „Veel refojongeren zijn bezig bidstonden te organiseren.”

Jenö Sebök van Open Doors ziet in de strijd tussen christenen en moslims op de Molukken en Sulawesi het voorland van Nederland. „Turkije, met 65 miljoen moslims, zal vroeg of laat lid worden van de EU. Via dit land zullen nog eens 50 miljoen moslims uit de landen van de voormalige Sovjet-Unie naar de EU komen. Honderdtien miljoen moslims staan klaar om naar Europa te komen. De christenen in het Westen moeten zich voorbereiden op vervolging.”

Dorenbos haakt aan bij een pleidooi van Hans le Poole, muziekman bij de EO, om het begrip zonde te herintroduceren in de kerken. „Abortus is een gepasseerd station in de kerken. Jaarlijks worden over de hele wereld 50 miljoen abortussen gepleegd. Nederland loopt voorop in het subsidiëren van VN-instellingen die abortus aanbevelen. Maar de kerken bidden nauwelijks meer tegen deze moloch.”

Hoe moet het nu verder met deze keur aan onderwerpen?

Dorenbos: „Met Van Barneveld zeg ik: Ik weet het niet. We hopen nog een keer zo breed bij elkaar te komen. De moloch van de abortus roept om een oordeel over Nederland. En als de islam geen oordeel is…”