De sultan van Brunei denkt daar echter heel anders over. De leider van dit strengislamitische land heeft namelijk bekendgemaakt dat er jaren gevangenisstraf staan op het openlijk vieren van het kerstfeest. En dan gaat het niet om het houden van een kerkdienst, maar om het hebben van een kerstboom, het ophangen van kerstversieringen, of andere zaken. Blijkbaar ziet hij zaken waarvan christenen weten dat ze niets met de inhoud van Kerst te maken hebben, toch als bedreigend voor de islam.

Zo’n ‘kerstboodschap’ uit het verre Brunei zet aan het denken. Het behoeft geen betoog dat alle opsmuk rond Kerst, die we vooral ook in de winkelstraten zien, een commercieel doelt dient. De consument moet een ‘kerstgevoel’ krijgen, wat dat ook moge zijn. En daardoor gaat hij meer kopen. Vandaar dat de carillons driftig kerstliederen over dorpen en steden uitstrooien en het draaiorgel in de winkelstraat niet moe wordt om het ”Komt allen te samen” ten gehore te brengen.

Misschien dat we als orthodoxe christenen toch niet altijd goed peilen hoe diep het kerstfeest verankerd is in het gevoel van de doorsnee Nederlander. Kerst is een ijkpunt in de tijd. Ieder jaar weer. Meer dan de zomervakantie of andere christelijke feestdagen.

In onze door en door seculiere en vercommercialiseerde maatschappij is Kerst een feest dat voor bijna iedereen nog een duidelijke link heeft met het christendom. Ook al hebben mensen niets meer met kerk en geloof, ze weten toch bijna allemaal wel dat met Kerst de geboorte van Jezus wordt herdacht.

Kerst is, vanuit Bijbels perspectief, het definitieve kantelpunt in de geschiedenis. God brak Zelf de geslotenheid van het aardse bestaan open en nam met de komst van Jezus Christus naar de aarde het vlees en bloed van mensen aan. In de kribbe van Bethlehem begon de lijdensweg naar het kruis van Golgotha. En daartussenin klonk de roep van Jezus Zelf: „Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven.”

Vermoeid en belast. Een betere karakterisering van ons aardse bestaan in 2015 is er niet te geven. De pijn en het verdriet kunnen door geen kerstversiering afgedekt worden.

En tóch wordt het Kerst. Uit ’s werelds duistere wolken doet God Zelf een Licht opgaan. Het Licht. En wie dat Licht volgt, zal in de duisternis niet wandelen.

Over dat heilsfeit kan niet genoeg gepreekt, gesproken en gezongen worden. Laat, vanuit dat oogpunt, de carillons en draaiorgels maar kerstliederen spelen. Wie weet of oude woorden gaan weer klinken in het hoofd van winkelende mensen die al jaren geen kerk meer vanbinnen hebben gezien.

Ook kromme, commercieel bedoelde stokken, kunnen rechte, evangeliserende slagen doen.

Misschien beseft de sultan van Brunei dat wel beter dan wie ook.