De Dordtse poot van de RANO 
–verzamelnaam van een aantal Radio Amateur Netwerk Organisations– ontstond volgens Reijndorp in februari 1953. „De organisatie begon in het toenmalige sanatorium Weizigt in Dordrecht. Vrijwilligers bekommerden zich om patiënten die aan tbc leden. Een vreselijke ziekte: de patiënten lagen maanden in zo’n instelling en hadden nauwelijks afleiding.”

Ontspanning

De oprichters van de ziekenomroep wilden wat voor de patiënten doen. Ze verzorgden diavoorstellingen, presenteer-
den verzoekplatenprogramma’s en organiseerden ontspanningsavonden. Het initiatief voorzag in een behoefte. „Het bracht verpozing en ontspanning; de patiënten waren er blij mee.”

Vanwege het succes breidden de vrijwilligers hun activiteiten uit naar ziekenhuizen, senioreninstellingen en verzorgingshuizen in Dordrecht en omgeving. „Lang bleef het verzoekplatenprogramma ons paradepaardje. Vrijwilligers gingen de bedden langs om de wensen te noteren.”

In de loop van de tijd heeft de organisatie zich ontwikkeld. De laatste jaren was de RANO 24 uur per dag, zeven dagen in de week in de lucht op een eigen kanaal op de drie vestigingen van het Al-
bert Schweitzer ziekenhuis. „De studio is een van de mooiste ama-
teurstudio’s van ons land. Daar worden live uitzendingen opgenomen die in de week erna worden
herhaald. In plaats van de verzoekplatenprogramma’s kwamen thema-achtige muziekprogramma’s, informatieve uitzendingen over ziek zijn en beter worden, bewegen en voeding, informatie over het ziekenhuis en de kerkdiensten uit de kapel van het ziekenhuis en kerken uit de regio”, aldus Reijndorp, die zelf 32 jaar bij de omroep betrokken was.

Tijdens de hoogtijdagen van de omroep werden de uitzendingen massaal beluisterd. Later kwam daar de klad in. Dezelfde technische ontwikkelingen die steeds meer mogelijk maakten, luidden uiteindelijk het einde van de omroep in. Onderzoek onder de patiënten heeft aangetoond dat er geen behoefte meer bestaat aan de muziek en de geboden informatie. „Er is tegenwoordig van alles en nog wat te doen in zo’n ziekenhuis. Patiënten vermaken zich op allerlei manieren, zijn mobieler en krijgen langer bezoek dan vroeger. Bovendien neemt bijna iedereen een smartphone of tablet mee naar het ziekenhuis. Door die te koppelen aan het gratis wifinetwerk hebben de mensen alle vertier die ze maar willen hebben en er zijn er ook veel die hun eigen muziek meenemen. Ze hebben ons niet meer nodig.”

Reijndorp benadrukt dat het ziekenhuisbestuur tot het einde prima heeft samengewerkt met de omroep. „Aan het ziekenhuis heeft het niet gelegen. Men heeft ons pas nog laten weten hoe groot onze rol is geweest. Maar als de gasten aangeven er geen behoefte meer aan te hebben, dan houdt het op. Ons credo was: al luistert er maar één patiënt, dan gaan we door. Maar als bij wijze van spreken ook die laatste luisteraar afhaakt, is verdergaan zinloos.”

Laatste uitzending

Vandaag vindt van 15.00 tot 17.00 uur vanuit de studio in de locatie Dordwijk de laatste live-uitzending plaats.

De komende tijd wordt de organisatie ontbonden. Het moeilijkst is om afscheid van de circa 40 vrijwilligers –op het hoogtepunt waren dat er 85– te nemen. „Het besluit kwam hard aan. Het zijn toegewijde mensen die soms al tientallen jaren aan onze organisatie zijn verbonden. De vrijwilligers willen graag iets voor een ander betekenen en natuurlijk vindt iedereen het prachtig om radio te maken. Sommigen vallen in een gat. We proberen elkaar de komende tijd op te vangen.”