„Zo bepaalt Hij wederom een zekere dag, namelijk heden, door David zeggende zo lange tijd daarna (gelijkerwijs gezegd is): Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet.”

Jullie zijn niet te jong om verloren te gaan, niet te jong om in de knellende ketenen van satans gevangenis gebonden te worden. Niet te jong om opgesloten te worden met de duivelen in de hel. Juist omdat het leven zo kort is, smeek ik jullie om je met Jezus te verenigen. Luister nog naar dit Woord van God: „Komt laat ons tezamen rechten”, zegt de Heere. „Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw, al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.”

Hebt u dit ooit geloofd? Ja, u hebt het vele malen gehoord, maar hebt u het als waarheid aangenomen? Telkens als de duivel of uw eigen hart u verleidt om dit niet te geloven, door te zeggen dat uw zonden te veel zijn om vergeven te worden, en daardoor God voor leugenaar uitmaakt, zegt u dan: „Ik zal me hieraan vasthouden: God is waarachtig en ieder mens, iedere tegenstander van Zijn waarheid, mens of duivel of mijn eigen hart, is leugenachtig”?

Misschien hebt u het gevoel gehad dat ons spreken niet lieflijk genoeg was. We zouden wel steeds tot u kunnen spreken over de liefde van Christus, want die is grenzeloos, ondoorgrondelijk, onnaspeurlijk, onuitputtelijk en een onderwerp waar noch geredde zondaren hier op aarde, noch de verheerlijkten in de hemel ooit genoeg van kunnen krijgen.

William Chalmers Burns,
zendingspredikant in China

(”Een ernstige roepstem”, 1840)