De film
In Duitsland komt op 18 maart de film ”The Passion of the Christ” van Mel Gibson in de bioscopen. De film vertoont de laatste twaalf uren voor de kruisdood van Jezus Christus op basis van de berichten van de evangeliën en de visies van de roomse non Anna Katharina Emmerich. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de film pas op 8 april zou gaan draaien, maar op grond van het enorme succes in de Verenigde Staten (waar hij sinds 25 februari getoond wordt) en de grote vraag werd de start vervroegd.
In Amerika stond de film garant voor een van de succesvolste bioscoopweken uit de geschiedenis. Met grote euforie werd hij door christenen uit vrijwel alle denominaties ontvangen. Sommigen huurden hele bioscoopzalen voor hun gemeenten en vrienden af. De film werd als een uitnemende evangelisatiemogelijkheid beschouwd.
Bij een speurtocht op internet langs Duitse christelijke websites valt op dat er, op enkele goede uitzonderingen na, geen principieel kritisch en afkeurend geluid vernomen wordt. Weliswaar ontbreekt het niet aan kritiek op het ”hyperrealistisch rauwe” geweld dat in de film te zien is, maar de vraag wordt nauwelijks gesteld of het principieel vanuit de Schrift geoorloofd is om het lijden van de Zaligmaker voor Zijn uitverkorenen op een onverhulde manier uit te beelden. Noch wordt de vraag gesteld naar de dorst van de massa naar bloed en actie en of de toorn en het oordeel Gods over de zonde tot entertainment gedegradeerd kunnen worden. Integendeel: de luthers-piëtistische uitgeverij Hänssler Verlag, van oorsprong behoudend en bijbelgetrouw, zal begin april een fotoboek over de film publiceren. Haar website geeft de volgende korte beschrijving: ”Het grote fotoboek over de adembenemende film van Mel Gibson.”
De krant Die Welt schrijft: ”Het is een film van de grote beelden.” Het fotoboek haalt de meer dan 2000 jaar oude geschiedenis van Jezus op schokkend realistische manier naar ons heden: ”Een grote film, vastgelegd in een fascinerend fotoboek, een film zoals het oergeweld van een orkaan Een verhaal dat midden in het hart treft…”
Deze woorden van een zich nog altijd op de Reformatie beroepende uitgeverij zijn meer dan schrikaanjagend. Denkt niemand meer over de rooms-katholieke elementen van de film? Is het bewustzijn van de heiligheid des Heeren, die in het tweede gebod het maken van afbeeldingen van goddelijke personen helemaal verbiedt en deze toch wel blasfemische weergave van gedachten en overwegingen van de Heere Jezus tijdens Zijn lijden en dit brute naspelen van Zijn laatste uren niet ongestraft zal laten, dan helemaal verdwenen? Waar staan we vandaag in geestelijk opzicht, en hoe komt het dat men zomaar het Woord door het beeld laat verdringen?
Maar er zijn nog andere principiële bezwaren tegen deze film, bezwaren die het des te onbegrijpelijker maken dat zo veel Duitse christenen door de golven van de tijdgeest worden meegesleept.
Het geloof is niet uit het aanschouwen, maar uit het gehoor door het Woord Gods (Rom. 10:17). In de film wordt echter Aramees en Latijn gesproken, wat het horen voor de meeste mensen ten enenmale onmogelijk maakt.
Het kan niet anders of elke voorstelling van de bijbelse waarheid in film moet boven de Bijbel uitgaan en daarmee ook onwaarheid bevatten. Zo is er een gevaarlijke, misleidende vermenging van waarheid en onwaarheid. De Bijbel waarschuwt ons: ”Indien iemand tot deze dingen toedoet, God zal hem toedoen de plagen, die in dit boek geschreven zijn.” (Openb. 22:28; vgl. Spr. 30:6; Gal. 1:8.)
Het is zonder twijfel verwerpelijk om de Heere Jezus Christus, de Zoon van de levende God, door een acteur te laten naspelen en honderdduizenden toeschouwers daarmee een verkeerde voorstelling van Hem te geven. Bovendien is dit volledig in tegenspraak met het tweede en het negende gebod.
Het is een uitdrukking van piëteitsloosheid, zo niet van lastering, om het lijden van Jezus Christus, dat God door drie uren van duisternis voor de aanblik van de wereld verhulde, in de bioscoopbranche aan te bieden, die zich kenmerkt door entertainment, commercialisering en immoraliteit.
De onvoorstelbaar brute presentatie van de mishandeling en marteling van Christus in de film kan de kijker op een natuurlijke manier doen huiveren. Dat is echter geenszins de manier waarop de Heere de zondaar werkzaam roept, geestelijk opwekt en het Evangelie aan hem toepast. Waarom heeft God in de Bijbel anders het lijden van Christus op zo’n terughoudende manier beschreven?
De film ”De Passie van de Christus” draagt de stempel van het rooms-katholiek mysticisme en occultisme in een schijnchristelijk gewaad en put dus ook uit duivelse bronnen. De Bijbel beveelt ons om ons van alle schijn des kwaads te onthouden (1 Thess. 5:22) en van de afgodendienst te vlieden (1 Kor. 10:14).
Ik hoop dat ook in Duitsland nog menige christen, in het bijzonder door middel van schriftgetrouwe reformatorische lectuur, dit zal inzien.
De in Dillenburg wonende opsteller is freelance vertaler en adviseur van de Stichting Vrienden van Heidelberg en Dordrecht.
