Wim Kuijper was indertijd 18 jaar en woonde in Nieuwerkerk: „Ik herinner mij nog goed dat koningin Juliana met een motorbootje ons gebied bezocht. Alles stond onder water en de enige verbinding met de buitenwereld was via bootjes. Ze was heel medelevend en ook vol bewondering hoe wij in die erbarmelijke omstandigheden leefden, echt een warm mens.”

Nieuwerkerk stond bij vloed helemaal blank. Juliana waadde door de modderige straten en sprak met bewoners. De ouderen sprak zij bemoedigend en vol medeleven toe. Voor de jongsten werd geprobeerd hun leed te verzachten.

Piet van Westen was vier en Ina de Valk vijf jaar toen de koningin bij hen op bezoek kwam. „Ik weet er helaas niet veel meer van, maar ik weet nog wel dat ik een enorm konijn van de koningin kreeg”, aldus een van de beiden. De koningin bleek de langorige konijnen meegebracht te hebben uit de hokken van Paleis Soestdijk.

Toen Rina Hendrikse uit Sirjansland haar ontmoette, was ze 19 jaar. Rina verloor bij de ramp haar vader, moeder, zus en broertje. Samen met andere kinderen die in die nacht wees waren geworden, sprak zij met Juliana. „De koningin kreeg tranen in haar ogen toen ze onze verhalen hoorde en ze was zo lief voor ons”, herinnert Rina zich.

Wim Schot uit Zierikzee redde samen met zijn neef in zijn reddingsbootje honderden mensen vanaf de daken in de getroffen gebieden. Hij was 25 jaar toen de dijken doorbraken. „Juliana was fantastisch, zoals zij met haar kaplaarzen door de modder en het wrakhout waadde, zo warm en vol medeleven voor de overlevenden en bewondering voor de reddingswerkers. Ze noemden haar de Moeder des Vaderlands, en dat was ze ook, punt uit.”