Het kindje werd zondagochtend kort na middernacht geboren in het Bronovo-ziekenhuis in Den Haag. Het jongetje kwam vroeger dan verwacht, maar is stevig en gezond. De ouders lieten weten de zaterdag met „dubbele gevoelens” te hebben beleefd, maar zeer verheugd te zijn met de komst van het broertje van gravin Eloïse. Beatrix kwam meteen kijken naar haar eerste kleinzoon.

Eloïse was voor prins Claus het enige kleinkind dat hij gezien heeft. Constantijn vernoemde zijn eerste zoon naar zijn geliefde vader, die in oktober 2002 overleed en in de Nieuwe Kerk in Delft werd bijgezet. Daar beginnen nu de voorbereidingen voor een nieuwe Oranje-uitvaart, die van Juliana op 30 maart. Ook in Den Haag, waar het publiek later in de week langs de baar kan lopen, zijn de eerste maatregelen getroffen.

Bij Paleis Soestdijk waren in de loop van de zondag vele honderden bossen bloemen bezorgd. Vanaf een uur of twaalf droegen scouts de bloemen naar het bordes, waarop Juliana vroeger haar verjaardagsdéfilé’s afnam. De plaatselijke scoutsgroep vormde ook een erewacht bij het paleis.

De media stonden het hele weekeinde grotendeels in het teken van het overlijden van de prinses. Het Algemeen Dagblad: ”Juist door haar soms onorthodoxe, maar altijd menselijke optreden bereikte Juliana tijdens haar 32-jarige regeerperiode dat het Oranjehuis volledig meeging met zijn tijd”. NRC Handelsblad: ”Zij ontdeed het koningschap van een groot deel van zijn ouderwetse protocol, ging mee in de ontmythologisering van het gezag en bleek door haar houding een democratische persoonlijkheid”. De Telegraaf: ”Als op één vorstin de omschrijving moeder des vaderlands van toepassing is geweest, dan is dat wel op de gisteren overleden prinses Juliana”. De Volkskrant: ”Terwijl haar moeder, Wilhelmina, en Bernhard niet vrij waren van behoudende en autoritaire neigingen, was Juliana begaan met een geweldloze wereldvrede en het lot van de verdrukten”. Rotterdams Dagblad: ”In een mix van gepaste rebellie en een bij het staatshoofd passende terughoudendheid vervulde zij haar taak”. Twentsche Courant Tubantia: ”Natuurlijk was zij de vorstin van het volk. Maar zij was ook een vrouw met hoofd en hart, een moeder met moed”. BN/De Stem: ”Een menselijke en meelevende vrouw die haar koninklijke taak voorbeeldig heeft vervuld, op een wijze die paste bij haar tijd”. Buitenlandse media haalden vooral het beeld van de fietsende koningin aan.

De website van het Koninklijk Huis werd naar een schatting van de RVD door 200.000 mensen bezocht, van wie er 6300 een condoléance achterlieten. Zeshonderd daarvan kwamen er uit Canada, Groot-Brittannië, Duitsland, België en de Verenigde Staten. Het Publieksinformatienummer van Postbus 51 werd zeshonderd keer gebeld over vlaginstructies, het bezorgen van bloemen, het afscheid nemen van de overledene en het condoleren.

Veel kerken herdachten Juliana in hun normale zondagsdienst. Zo zong de volle Kloosterkerk in Den Haag, de kerk van koningin Beatrix, ter ere van haar het zesde couplet van het Wilhelmus (Mijn Schild ende betrouwen zijt Gij, o God mijn Heer). De koningin was er niet, cameraploegen en fotografen waren voor niets toegestroomd. Beatrix ging zondag opnieuw naar Soestdijk.

Prins Willem-Alexander en prinses Màxima kwamen zondagmiddag terug van hun wintersportvakantie in het Oostenrijkse Lech, waar Juliana ook graag de ski’s onderbond.

De Eerste en Tweede Kamer besloten tot en met de uitvaart geen openbare bijeenkomsten te houden. Maandag zijn mogelijk wat meer gegevens te verwachten over de uitvaart. Nog niet bekend is of het een ’witte’ zal worden, iets waarvoor Juliana zich ooit in een tv-interview uitsprak: „Mijn vader had een idee ontwikkeld hoe hij begraven wilde worden. Hij zei: ’Als ik de eeuwige vrede inga, gaan jullie er geen rouw op nahouden. Ik wil in het wit begraven worden’. Mijn moeder was het daar helemaal mee eens. Zij wilde ook in het wit begraven worden en ik wil ’t ook!”