Bosgraaf nam, samen met de Italiaanse klave­cinist Francesco Corti, negen blokfluitsonates op, en daar hebben ze hoorbaar veel plezier aan beleefd. Ze dollen met Telemann: als een stel jonge honden stoeien ze met zijn noten, ze dagen elkaar uit, ze zoeken de grenzen op. De speelvreugde spettert eraf, en als luisteraar rol je van de ene verbazing in de andere.

Waar Georg Philipp Telemann (1681-1767) de tijd vandaan haalde om zo’n enorm oeuvre bij elkaar te componeren, het blijft een raadsel. Zijn muziek is onderhoudend, dankbaar om te spelen, prettig om naar te luisteren, maar de diepgang van Johann Sebastian Bach vind je er niet. Juist daarom, omdat het allemaal niet zo ernstig en gewichtig is, verdraagt deze muziek de levenslustige en spontane benadering van Erik Bosgraaf en Francesco Corti heel goed. Sterker nog: juist dankzij deze avontuurlijke aanpak komt de muziek van Telemann tot bloei.

De Duitse barok­componist heeft zelf aangegeven dat we vrij met zijn muziek mogen omgaan, en dat bijvoorbeeld herhalingen ruimhartig mogen worden voorzien van versieringen en omspelingen. Die improviserende omgang met de noten van Telemann is bij Erik Bosgraaf in goede handen. Elk middel is geoorloofd om de muziek te laten leven en om de luisteraar op het puntje van z’n stoel te brengen. Nou, dat is gelukt!

Telemann – The Recorder Sonatas – Erik Bosgraaf (recorder), Francesco Corti (harpsichord); Brilliant Classics (95247); € 8,-; www.brilliantclassics.com