„Zo bepaalt Hij wederom een zekere dag, namelijk heden, door David zeggende zo lange tijd daarna (gelijkerwijs gezegd is): Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet.”

Het hart is als een aambeeld. Als men er met een hamer op slaat, maakt dat een hoop kabaal en springen er een paar vonken vanaf, maar het aambeeld blijft even hard. Maar hoe hard ons hart van nature ook moge zijn, toch is het mogelijk het nog verder te verharden. Verhardt uw harten toch niet. Het is waar, ons hart is van nature zo hard als diamant wat betreft enig vermogen om God lief te hebben. Deze hardheid is onveranderlijk, tenzij ons hart herschapen wordt in Christus Jezus.

Maar naast de hardheid van nature, is er nog een verharding van ons hart. Daar kunnen verschillende zaken aan bijdragen. Bijvoorbeeld onverschillig luisteren. We hebben hier al over gesproken, maar het is zo belangrijk dat we het u nog eens op het hart willen drukken. Het is iets vreselijks als we onze oren sluiten voor de stem van God. U weet niet hoeveel gelegenheid er nog zal zijn. Er zijn er hier misschien wel voor wie dit de laatste mogelijkheid is, voor wie de dag van de hoop snel aan het wegzinken is in de nacht van wanhoop.

William Chalmers Burns,

zendingspredikant in China

(”Een ernstige roepstem”, 1840)