Een hand geven is soms een kwestie van over je schaduw springen
APELDOORN. Sommige leiders durven iets wat altijd als ongepast werd gezien: de tegenstander een hand geven.
Het duurde zaterdag maar liefst zeventig seconden. De Chinese president Xi Jinping drukte de hand van zijn Taiwanese ambtgenoot Ma Ying Jeou.
Niet dat hiermee 66 jaar van scheiding uit de weg is. China erkent Taiwan nog altijd niet als zelfstandig land, maar ziet het eiland sinds 1949 als een opstandige provincie.
De leiders bleven elkaar dus aanspreken als „meneer Xi” en „meneer Ma.” Maar toch, met deze handdruk sprongen ze toch over hun schaduw. Vooral vanuit (het vrije) Taiwan klonk er direct kritiek. Enkele honderden demonstranten scandeerden dat Ma „Taiwan in de uitverkoop” doet.
Je buurman een hand geven is dus niet altijd zo gemakkelijk als het lijkt. Bij conflicten die al tientallen jaren duren, moeten leiders vaak ver over hun schaduw springen.
Echt iconisch blijft de foto in de tuin van het Witte Huis in september 1993. Daar tekenden de Israëlische premier Rabin en de Palestijnse leider Arafat de Osloakkoorden. Het werd de foto op de jaarboeken.
Na 22 jaar is het nog altijd een historisch moment. Rabin werd de vredespremier, ontving de Nobelprijs, maar moest dit alles uiteindelijk met de dood bekopen. En de Osloakkoorden wachten intussen nog op uitvoering.
Maar ook het beeld telde. Kranten begonnen in die jaren schoorvoetend kleurenfoto’s te plaatsen, en daardoor viel dit beeld extra op. Daarnaast bood deze foto meer dan twee politici die het alleen maar voor het plaatje doen. Hier gebéúrde iets; dat was duidelijk.
In Zuid-Afrika was president De Klerk opgevoed met de gedachte dat blank en zwart elkaar moesten mijden. Het waren allemaal schepselen van God, maar ieder in zijn eigen huis.
Maar toen bleek dat dit beleid niet meer zonder veel (politie)-geweld uitvoerbaar was, gingen de blanken zich herbezinnen. De apartheid werd gaandeweg afgeschaft, en de veroordeelde terrorist Mandela na 23 jaar vrijgelaten. De Klerk en Mandela bouwden sámen verder aan het nieuwe Zuid-Afrika.
De Amerikaanse president Reagan besloot de Russen „te laten zweten” in een wapenwedloop. In 1987 kwam hij met Sovjetleider Gorbatsjov overeen de wedren te stoppen.
In Noord-Ierland waren de Ierse nationalisten het altijd gewend de wc’s te gaan schoonmaken zodra er iemand van het Engelse vorstenhuis overkwam. Totdat de katholieke leider McGuinness in 2012 over zijn schaduw sprong en koningin Elizabeth de hand schudde.