„Daar dan Christus voor ons in het vlees geleden heeft.”

O, dat men toch Christus’ hart mag zien, toen Hij aan het kruis hing. Zie, hoe Hij Zich inspant om de dood te doden en verachtelijk te maken. Zie, hoe vurig en vriendelijk Hij de dood en pijn, waar de vreesachtigen zo bang voor zijn, op Zich genomen heeft. Zie, hoe bereidwillig Hij deze kelk de zieken voor gedronken heeft, opdat ook wij niet ervoor zouden terugschrikken deze drank te drinken, waar wij toch zien dat daaruit niets kwaads, maar juist iets goeds, namelijk door Zijn opstanding, ontstaan is.

Ongetwijfeld zou dan deze edelste mirre, die van Christus’ lippen vloeit en die Zijn woorden bij ons aanbevelen, ons zeer liefelijk en aangenaam worden, zoals de welriekende geur en de schoonheid van de leliën. Hiertoe vermaant Petrus ons met deze woorden: „Daar nu Christus voor ons in het vlees geleden heeft, zo wapent gij u ook met dezelve gedachte” (1 Petrus 4:1). En Paulus doet het als volgt: „Aanmerkt Deze, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen Zich verdragen heeft, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw zielen” (Hebreeën 12:3).

Maarten Luther,

reformator te Wittenberg

(”Het troostboekje”, 1521)