U hebt gelijk en toch weer niet, want het verhaal rond de 48-jarige Amalya Martirosyan en haar zoon Arsen draait om dat keukentje.

Dat zit zo. Het vroor die middag in de Noord-Armeense stad Hrazdan zo’n 7 graden toen we bij Amalya en Arsen aanklopten – ze wonen een aantal verdiepingen hoog in een grauwe flat. De goedlachse Amalya was ik ’s middags al tegengekomen in de gaarkeuken van de kerk. Ze viel op doordat ze overgebleven eten in zakjes stopte en meenam. „Dat bewaar ik voor mijn zoon”, zei ze vastberaden. Daar wilde ik meer van weten, en zo kwam ik bij haar in die flat terecht.

Natuurlijk verwacht je daarbinnen een warme kamer, maar dat viel tegen: het was er vrieskoud en dat bleef het. Amalya verontschuldigde zich direct: „Ik heb geen geld voor hout om een kachel te laten branden. Als het echt te koud wordt, gaan we naar de keuken en zet ik de fluitketel met water op. Daar warmen we dan onze handen aan.”

Lees de rest van het artikel op de site van de RD-actie.

RD-actie is ook actief op Facebook en Twitter.

Doneren voor de RD-actie kan hier.