Arno van Leeuwen is „heel glad.” De opmerking van Erna Versteeg (49) uit het Gelderse Scherpenzeel typeert de handelwijze van Van Leeuwen. Deze krant sprak de afgelopen weken een tiental mensen die zeggen door hem te zijn opgelicht. De rode lijn in hun verhalen: Van Leeuwen maakt met mooie praatjes mensen geld afhandig.

Erna Versteeg en haar man Geert (50) krijgen in juli te maken met Van Leeuwen. Het echtpaar runt een kaaszaak in Scherpenzeel en een groente- en kaaswinkel in Barneveld. In januari besluiten ze het rustiger aan te gaan doen. Erna Versteeg: „Door de economische crisis en om gezondheidsredenen wilden we de winkel in Barneveld van de hand doen.”

Er meldt zich een gegadigde: Arno van Leeuwen. De vijftiger wil de winkel en het daarbij horende huurcontract overnemen. „Hij zou de winkel veranderen in een unieke kaasspeciaalzaak. Wij hadden onze vragen bij zijn wilde plannen.”

Van Leeuwen weet het vertrouwen van het echtpaar, dat tot de reformatorische kring behoort, te winnen. Erna: „Hij vertelde dat hij kerkte bij een Bewaar het Pandgemeente in de buurt en de predikant van die gemeente goed kende.” Om plaats te maken voor hun opvolger organiseren de Versteegs een leegverkoop.

De financiële afwikkeling van de overname loopt moeizaam. „Van Leeuwen was op zoek naar een borgstelling voor tienduizenden euro’s. Dat lukte eerst niet. Uiteindelijk kreeg hij gedaan dat een ons bekende kaasleverancier borg voor hem wilde staan.”

Foto

Op zaterdag 25 juli wordt het contract getekend, donderdag 30 juli volgt een aanvulling en heeft Geert Versteeg nog contact met Van Leeuwen. Diezelfde donderdag komt er echter een kink in de kabel. ’s Middags verschijnt in de Barneveldse Krant een interview met Geert Versteeg én zijn beoogde opvolger. Op een foto bij het artikel schudden beide mannen elkaar de hand.

Amper is de kranteninkt droog of de telefoons van de Versteegs beginnen te piepen. Erna Versteeg: „We kregen zo’n tien telefoontjes van mensen die ons waarschuwden voor Van Leeuwen. Een man die voorheen agent was in de regio Barneveld alarmeerde ons zelfs vanaf zijn vakantieadres. De boodschap was iedere keer: „Van Leeuwen licht mensen op.” Sommigen vertelden dat hij christelijke, gescheiden vrouwen geld ontfutselt.”

Het gealarmeerde echtpaar seint de volgende vrijdagochtend de kaasleverancier in die borg zou staan. „Om 11.00 uur die vrijdag zou de handtekening voor de borg­stelling worden gezet. We wilden de leverancier recht in de ogen kunnen blijven kijken. Daarom vertelden we hem de verhalen over Van Leeuwen en raadden hem af zaken met hem te doen.” Van Leeuwen laat niets meer van zich horen.

Het echtpaar is „zwaar gedupeerd.” „Door toedoen van Van Leeuwen gingen we failliet. Hij zou ons op 31 juli volgens contract enkele duizenden euro’s betalen. Dat deed hij niet. Dus pleegde hij contractbreuk. Het feit dat wij de kaasleverancier die borg zou staan, alarmeerden, doet daar niets aan af. We hebben Van Leeuwen een aangetekende brief verstuurd, maar hij liet niets van zich horen. We zaten na de uitverkoop met een lege winkel. Het zou ons tienduizenden euro’s kosten die weer te vullen. Dat geld hadden we niet.”

Beloftes

Van Leeuwen is een onverbeterlijke oplichter. Dat beeld rijst op uit een uitzending eind vorige maand van het televisieprogramma Opgelicht?! van AVROTROS. „Huizen kopen en niet betalen, bedrijven laten klappen, er zelf niet veel beter van worden, maar wel een spoor van gedupeerden achterlaten”, vat het tv-programma de praktijken van de man samen.

Van Leeuwen werkte in het westen van het land jarenlang in de kaashandel. „Hij kon goed kaas verkopen. Maar hij heeft menigeen bedrogen en is een ziekelijke leugenaar. De honden lusten er geen brood van. Dat terwijl hij liet blijken dat hij uit een reformatorisch milieu komt”, zegt iemand uit de kaassector die hem jarenlang van nabij meemaakte. Van Leeuwen was ook werkzaam in de schoonmaaksector, de zonweringsbranche en de uitvaartwereld.

De man was actief in diverse plaatsen met een christelijke signatuur. Zo woonde hij in Barneveld, Lunteren en Arnemuiden. Ook verbleef hij in (christelijke) verslavingszorgklinieken, naar verluidt in verband met zijn alcoholproblematiek. Van Leeuwen is gescheiden en heeft meerdere kinderen. Met diverse vrouwen knoopte hij relaties aan.

Andere sloten

Ondernemer Marco Bast (42) uit Lunteren heeft slechte ervaringen met Van Leeuwen. Van oktober 2014 tot en met afgelopen juli verhuurde Bast woonruimte aan Van Leeuwen, voor 650 euro per maand. „De eerste twee maanden betaalde hij netjes. Daarna moest ik telkens om geld vragen. Hij beloofde voortdurend te betalen, maar deed dat niet. Iedere keer kwam hij met een ander verhaal. Ik was er helemaal klaar mee en heb andere sloten op de deuren gezet. Toch wist hij mij weer te overtuigen met het verhaal van de overname van de kaaswinkel in Barneveld. Ik heb nog geld voor een derde maand gekregen. Maar voor meerdere maanden heeft hij me geen euro betaald.” Bast stelt dat hij voor enkele duizenden euro’s is gedupeerd. Hij verwacht het geld niet terug te krijgen. „Van een kale kip kun je niet plukken, maar ik blijf hem achtervolgen.”

Na publicatie van het artikel in de Barneveldse Krant wordt de grond Van Leeuwen kennelijk te heet onder voeten. Halsoverkop vertrekt hij uit Lunteren. Bast: „Ik vond zakken met kleren, Bijbelse geschriften en tal van betalingsaanmaningen en brieven van deurwaarders. Ik ontdekte dat hij op een christelijke datingsite was geweest. Hij probeerde christelijke, kwetsbare vrouwen in te palmen. Die man kan praten als een dominee.”

Sluw

Ook een gescheiden vrouw van middelbare leeftijd die behoort tot de reformatorische kring en niet met haar naam in de krant wil, komt bedrogen uit met Van Leeuwen. „Die man is zo sluw. Hij vertelde dat hij lid was van de Gereformeerde Gemeenten. Hij kent de tale Kanaäns heel goed en palmt daar mensen mee in. Hij vertelde dat hij depres­sief was, dat hij er vanwege zijn zonden in geestelijk opzicht buiten was gezet en in de benauwdheid was gekomen.”

Ze zegt voor meer dan 6000 euro te zijn opgelicht. „Ik ben niet iemand die alles meteen gelooft. Toch wist Van Leeuwen mij ervan te overtuigen dat het in verband met mijn echtscheiding beter was om 6000 euro op zijn rekening te zetten. Daar zou het geld veilig zijn. Na ongeveer een halfjaar liet hij zich niet meer zien en was ik mijn geld kwijt. Ik heb een incassobureau ingeschakeld en ging recent met een particuliere rechercheur naar Lunteren, maar hij was toen al vertrokken. Ik denk dat ik mijn geld niet meer terugzie.”

Wrang vindt ze het dat Van Leeuwen met het verhaal op de proppen kwam dat hij in een stichting in oprichting zit die arme gezinnen in reformatorische kring helpt. „Hij haalde voor honderden euro’s goederen bij mij weg, volgens hem bedoeld voor die gezinnen. Hij beloofde me voor die spullen te betalen, maar ik heb nooit wat gezien. Het lastige is dat bij hem werkelijkheid en fantasie door elkaar lopen. Hij noemde de naam van een advocatenkantoor dat ook zou doneren aan die stichting. Er blijkt dan een advocatenkantoor met die naam te bestaan, dus je denkt dat zijn verhaal wel zal kloppen. Niet dus. Hij zit helemaal niet in een dergelijke stichting.”

Voedselbank

Ook de 43-jarige Petra van der Zee uit Amersfoort is van een koude kermis thuisgekomen. Via haar werk op een schoonmaakbedrijf kwam ze dit jaar in contact met Van Leeuwen. „Hij doet zich voor als een goede vriend, heeft mooie praatjes, maar trekt je vervolgens leeg. Gevolg is dat ik nu bij de voedselbank loop.”

Van Leeuwen kwam geregeld over de vloer bij Van der Zee, een gescheiden moeder van twee kinderen. „Ik had problemen met mijn 15-jarige dochter. Arno kwam mee­levend over. Hij drong zich op als vriend en zei: „Ik help je wel.” Hij gaf mijn dochter een laptop, maar nam die later weer in. Intussen vroeg hij me geld voor te schieten. „Morgen krijg je het echt terug”, zei hij. Niet dus. Ik krijg nog zo’n 1000 euro van hem.”

Verontwaardigd is de Amersfoortse over een streek die Van Leeuwen in haar optiek haar hartsvriendin leverde. „Arno vroeg mijn vriendin 100 euro te leen. Hij vertelde dat hij dat geld voor mij nodig had, omdat ik volgens hem in geldnood zat. Mijn vriendin heeft een uitkering en kan amper rondkomen. Toch gaf ze hem die 100 euro. Ze heeft nooit wat teruggehad.” Van der Zee deed recent aangifte tegen Van Leeuwen wegens oplichting.

Een man die niet met naam in de krant wil, zegt in mei aangifte tegen Van Leeuwen te hebben gedaan wegens bedreiging. „Ik wil niks met hem te maken hebben.” Uit angst voor „represailles” wil de man niet verder op de kwestie ingaan.

Naast een reeks belastende verklaringen over Van Leeuwen klinkt ook sporadisch een ander geluid. Van Leeuwen werkte sinds het najaar van 2014 zo’n drie maanden bij schoonmaakbedrijf Van de Pol in Terschuur, nabij Barneveld. „Ik benadruk dat we geen last van hem hadden”, zegt directeur Gert van de Pol. „Arno is recht voor z’n raap. Opvallend was dat hij van alles wilde organiseren. Het beleid moest volgens hem anders, en dan zou hij daar verantwoordelijkheid voor nemen. Zijn plannen wezen we af.” Op het werk vertelde Van Leeuwen over zijn verleden. „Hij zei dat hij zwaarverslaafd was geweest aan alcohol en dat hij een grote hekel had aan alcohol, omdat drank zo veel stukmaakt.”

Timmerman

Niet alleen dit jaar, ook in eerdere jaren dupeerde Van Leeuwen mensen in de Biblebelt. De 68-jarige voormalige onder­nemer Cees Meijering uit Veenendaal zette in 2012 zijn villa te koop voor 955.000 euro. Van Leeuwen toonde belangstelling. „Hij bezichtigde een paar maal mijn woning, ook een keer met zijn toenmalige vriendin. Hij liet een keukenboer, een architect en een timmer­man kijken wat er zou moeten worden aangepast.”

Het voorlopige koopcontract werd getekend. Op 1 mei 2012 zouden Van Leeuwen en zijn toenmalige vriendin spullen overnemen, zoals tuinmeubilair. „Ze zouden om 11.00 uur bij mij thuis zijn. Om 12.00 uur was er nog niemand. Toen meldde een woordvoerder van de vriendin dat de verkoop niet doorging. Van Leeuwen bleek onvindbaar.”

In het voorlopige koopcontract is een boeteclausule opgenomen, vertelt Meijering. Die clausule schrijft voor dat de koper 10 procent van de koopsom moet betalen, mocht hij zich terugtrekken. „Van Leeuwen is zijn verplichtingen niet nagekomen. Ik krijg dus officieel nog 99.500 euro van hem. Ik verwacht niet dat ik dat geld ooit krijg.”

Meijering schakelde een deurwaarder in. „Die zei dat ik de toenmalige vriendin van Van Leeuwen, die het voorlopige koop­contract mede ondertekende, aansprakelijk kon stellen. Ik zou maandelijks 35 euro van haar kunnen eisen. Daar zag ik van af. De vrouw is ook slachtoffer van de praktijken van Van Leeuwen.”

Meijering, die behoort tot de gereformeerde gezindte en jarenlang ouderling was, zegt vooral „emotioneel beschadigd” te zijn. „Van Leeuwen deed zich voor als reformatorisch christen. Hij zei dat hij de kinderen per se op een reformatorische school wilde. In het tv-programma Opgelicht?! zie je via opnames met een verborgen camera dat Van Leeuwen in een opvangkliniek hardop bidt voor zijn eten. Veel tv-kijkers zullen denken: „Zie je wel, het zijn weer christenen die de boel oplichten.” Het ergste vind ik dat de Naam van de Heere God schade wordt berokkend.”

Ook Bertus van Veldhuizen uit Barneveld heeft het gehad met Van Leeuwen. „Hij heeft me bedrogen”, zegt Van Veldhuizen, die eveneens tot de reformatorische kring behoort. Zo’n vier jaar geleden meldde Van Leeuwen zich om een rijtjeswoning van Van Veldhuizen te kopen, vertelt de Barne­velder. „We kwamen een bedrag overeen. Het koopcontract is getekend. Maar Van Leeuwen betaalde niet.”

Telefoon

Een jaar of acht geleden bedroog Van Leeuwen in Zeeland de boel. „Het is een man met grootheidswaanzin die voortdurend mensen bedriegt”, zegt Hans Zuurmond (45).

In 2007 verhuurde Zuurmond in Arnemuiden voor een halfjaar woonruimte aan Van Leeuwen. „Dat werd een drama. De eerste twee maanden betaalde hij huur, daarna niet meer. Ik wilde hem het huis uit hebben. Maar huurders hebben veel juridische bescherming. Via bemiddeling van een hulporganisatie lukte het hem toch nog enige tijd te blijven. Op een gegeven moment was hij spoorloos. De telefoon nam hij niet op. Ik krijg nog ruim 4000 euro van hem.”

Het plotselinge vertrek had te maken met onenigheid tussen Van Leeuwen en een Zeeuws autobedrijf, vertelt Zuurmond. „Ineens zag ik Van Leeuwen in een wagen van dat autobedrijf rijden. Kennelijk had hij die wagen in bruikleen. Ik meldde het auto­bedrijf dat hij een oplichter is. Van Leeuwen bleek bij dat bedrijf zes bestelbusjes te willen kopen of leasen. Die waren bedoeld voor een zonweringsbedrijf dat hij wilde opzetten. Het autobedrijf heeft geen zaken meer met hem gedaan en de auto waar Van Leeuwen in reed, teruggehaald.”

Zuurmond keek zijn ogen uit toen hij de inderhaast verlaten woning inspecteerde. „Ik ontdekte tassen met tientallen betalings­aanmaningen, verkeersboetes en post van justitie. Kort nadat Van Leeuwen was vertrokken, kreeg ik nog een deurwaarder voor hem op bezoek.”

Zeer dominant

Van Leeuwen werkte in 2007 een blauwe maandag bij Ambiance Zonwering in Goes. Personeelsmanager Sonja Hillebrand her­innert zich hem goed. „Het was een zeer dominante man. Hij speelde mooi weer, maar kon nog geen stekker aansluiten. Van Leeuwen was in dienst van 22 april tot 10 mei 2007. Bedrijven legden loonbeslag op zijn salaris. Hij zat diep in de schulden. We wilden hem een kans geven, maar waren daar snel klaar mee. Hij vertelde dat hij jarenlange ervaring had bij een bedrijf in Zeeland. Toen ik dat bedrijf belde, bleek hij daar nooit te hebben gewerkt. Deze man mocht niet langer bij onze klanten komen; wij willen betrouwbaar zijn voor hen. Ik schreef op zijn dossier: „Geen vakkennis, totaal geen ervaring, cv gelogen.””

Van Leeuwen: Ik heb geen behoefte aan een reactie

Deze krant vroeg Arno van Leeuwen woensdag om een weerwoord. In een telefoongesprek, tot stand gekomen na mailcontact, stelt hij: „Ik ga niks zeggen. Daar heb ik geen zin in en geen behoefte aan. Als u de mensen die u hebt gesproken op hun woord gelooft, is dat uw verantwoordelijkheid. Als u wilt publiceren, ga uw gang. Ik ben daar heel makkelijk in.”

Hij stelt dat er door berichtgeving over zijn persoon „al slachtoffers zat” zijn gevallen. „Dan bedoel ik niet de mensen die op tv verhalen over mij vertellen.” Op de vraag wie hij wel bedoelt, wil hij niet ingaan.

Van Leeuwen wil geen gesprek ergens op een locatie aangaan. Als deze krant tijdens het telefoon­gesprek andermaal een gesprek op locatie oppert, reageert hij geprikkeld. „U stelt drie keer dezelfde vraag. Is dit wat het Reformatorisch Dagblad is geworden?” Vervolgens verbreekt hij de telefoon­verbinding. Daags daarna wordt hem per mail nog eens een mogelijkheid voor reactie geboden. Een reactie van zijn kant blijft uit.