TOEN

Het is ongeveer de twintigste keer dat ik Israël bezoek. Als dirigent van het Holland Koor was ik de afgelopen anderhalve week voor de negende keer in het land. Ons koor, dat 25 jaar bestaat, is nauw verbonden met Christenen voor Israël. De afgelopen tien dagen waren we met zo’n 250 Nederlandse zangers in Israël. Wij staan achter dat land, juist ook in moeilijke tijden. Tijdens onze zangoptredens proberen we het Joodse volk te bemoedigen, bijvoorbeeld met de psalmen van David. God heeft plannen met Israël. Een land dat voor de omringende volkeren altijd steen des aanstoots zal blijven. Als we loslaten dat God rijke beloften heeft voor Israël, gaan de fundamenten van het christelijk geloof schuiven.

NU

Door de grote onrust in Israël moesten we ons programma deels wijzigen. We konden in Jeruzalem in de Arabische wijk niet over de Via Dolorosa lopen, de lijdensweg waarover Jezus zou hebben gewandeld. Ook de Olijfberg is afgesloten. Daarboven zweeft een zeppelin, die houdt de bewegingen van eventuele vijandelijke raketten in de gaten.

Op straat is veel meer beveiliging dan anders. Er zijn extra wegversperringen. Op iedere hoek van de straat staan agenten en militairen. Op dit moment, tijdens ons telefoongesprek, word ik opzijgeduwd door een zwaarbewapende Israëlische soldaat. Dat is wel raar. Bij de Damascuspoort, waar normaal gesproken drommen toeristen zijn, is het extreem rustig. Anderzijds gaat het gewone leven door. Mensen lopen winkeltjes in en uit en doen boodschappen.

Ik merk in ons koor geen angst voor aanslagen. We weten ons door de almachtige God gedragen. We spraken een groep Franse toeristen. Die waren getuige van een aanslag in Jeruzalem. Ze waren behoorlijk in paniek.

De trip van het Holland Koor is natuurlijk geen politieke reis. We komen hier in de eerste plaats om te getuigen van Gods liefde. De koorleden volgen het nieuws over de onrust in Israël wel op de voet. Deze week publiceerde het RD een interview met de Nederlandse verpleegkundige Marike Veldman, die in Jeruzalem is neergestoken en zwaargewond raakte. Aangrijpend is dat ze na de steekpartij telkens riep: „Heere Jezus, help me!” Het RD-artikel is in onze bussen veel gedeeld.

Donderdagmiddag zongen we in de Verlosserkerk in Jeruzalem. Psalmen, gezangen, geestelijke liederen. Denk aan Psalm 98, 121 en 122. We ervoeren een groot contrast. Het ene moment zing je in alle rust in een kerk Psalm 122. Die gaat over Jeruzalem, de stad van de vrede. Even later sta je buiten in de realiteit van Jeruzalem: zwaarbewapende soldaten, een sfeer van oorlog. We zongen in Jeruzalem ook in het Goldstein Youth Village. Dat is een jeugddorp waar jongeren van 13 tot 18 jaar verblijven.

Mensen daar zijn erg blij zijn dat christenen uit Nederland achter Israël staan. Het is toch immers een land dat is omringd door vijandige Arabische landen.

In Nazareth zongen we dinsdag in een zaal met in totaal 750 mensen. Het publiek bestond uit Joden, Arabieren en christenen. Heel bijzonder. We zongen ook in de Graftuin, een stille plek in Jeruzalem. „Daar juicht een toon, daar klinkt een stem, die gaat door gans Jeruzalem.” En ook: „Mijn Jezus, ik houd van U.”

STRAKS

De onrust in Jeruzalem heeft te maken met de Tempelberg. Palestijnen beweren dat Joden de Tempelberg met daarop de voor moslims heilige al-Aqsamoskee in bezit willen nemen. Dat is onzin. Pure propaganda van Hamas. Moslims kunnen al tientallen jaren in Israël gebruikmaken van de moskee op de Tempelberg. Er is een enkele radicale Joodse splintergroep die de hele Tempelberg in bezit wil krijgen, maar de hoofdstroom in de Israëlische politiek denkt er zo niet over.

Israël, een seculiere democratie, is een tolerant land. Het is het enige land in de regio waar je ongehinderd zowel een synagoge, een kerk als een moskee kunt bouwen. Kom daar maar eens om in een land als Saudi-Arabië. Daar mogen christenen geen kerken bouwen en mag een vrouw niet autorijden.

Wat ik ervan vind dat de Israëlische veiligheidstroepen kennelijk hard optreden en bijvoorbeeld zonder pardon een messentrekker doodschieten? Ik kan het optreden van de Israëlische agenten en militairen goed begrijpen.

Ze zouden soms te ver kunnen gaan. Maar dan heeft in Israël het recht zijn loop, dan start een strafrechtelijk onderzoek naar een agent of soldaat. In Arabische landen gaat dat heel anders. Daar worden verdachten standrechtelijk geëxecuteerd. Daar hoor je de westerse wereld nauwelijks over. Het is zorgelijk dat Palestijnse jongens van een jaar of 14 al insteken op Israëliërs. Die kinderen worden dus al jong geïndoctrineerd en zijn vervuld van Jodenhaat.

Als Palestijnen stellen dat Israël hun onrecht aandoet, vind ik dat onzin. Net zoals het onzin is als ik zeg: 2 + 3 = 6. In Israëlische ziekenhuizen worden Palestijnse gewonden verpleegd.

Nee, ik geloof niet in een tweestatenoplossing. De Gazastrook is teruggegeven aan de Palestijnen. Daar is het nu een zootje. Arbeiders worden onderbetaald en dom gehouden. Er lopen IS-terroristen rond die uit zijn op het vermoorden van Joden, christenen en ongelovigen. Hamas is ten diepste uit op de totale vernietiging van Israël.

De oplossing van het conflict? Dat is de tweede komst van de Messias in Jeruzalem.”