„Duurzaam leven is een zaak van het hart”
GOUDA. Duurzaamheid is een hype. Mensen als Al Gore verdienen er hun geld mee en roepen anderen op hun voorbeeld van duurzaam leven na te volgen. Moeten christenen een duurzaam leven geestelijk invullen of hun gezonde verstand gebruiken?
Die vraag stelde ds. M. van Reenen vrijdag in Gouda op een conferentie van hersteld hervormde studenten. De hersteld hervormde predikant uit Oldebroek hield een theologische lezing over ”Duurzaamheid en rentmeesterschap”. In zijn pastorale lezing ging prof. dr. T. M. Hofman, emeritus hoogleraar aan de Theologische Universiteit Apeldoorn, in op een ”Duurzaam leven van een studentenbudget”.
Bezig zijn met duurzaamheid is niet iets ongeestelijks, zei ds. Van Reenen tegen de vijftig studenten. „Maar we moeten ons ook niet laten meevoeren in de huidige manier van denken over duurzaamheid.”
Christenen hebben een roeping om als rentmeester Zijn schepping te verzorgen en te beheren, aldus de predikant. „Zijn we nog in staat die opdracht te volbrengen? In hoeverre moeten we dit met God doen of moeten we ons gezonde verstand gebruiken?”
De roeping op aarde vraagt om een houding van matigheid, nederigheid, rechtvaardigheid en naastenliefde, vervolgde hij. „De mens die duurzaamheid betracht, blijft mens. Maar God blijft God. Hij houdt Zijn wereld in stand en volvoert Zijn raad.”
Richten de ideeën van duurzaamheid niet te veel op het aardse, terwijl christenen weten dat ze daar geen blijvende stad hebben? Ds. Van Reenen: „Het ware duurzaamheidsperspectief is dat de aarde eens vernieuwd wordt.”
Studentenbudget
Prof. Hofman zei dat duurzaam leven van een studentenbudget niet zozeer een zaak van „euro’s in de knip” is, maar vooral een zaak van het hart. „Van daaruit wordt duurzaamheid ongetwijfeld een zaak van je hand.”
Een studentenbudget vraagt volgens hem om een verantwoord bestedingspatroon: een structurele bezinning op het leef- en geefpatroon. Echte duurzaamheid is verbonden met gerechtigheid, met het staan in een rechte verhouding tot God, tot de naaste, tot Gods schepping en tot jezelf. Dat stempelt ook het uitgavenpatroon en giftenbeleid. „Weet je hoeveel je per jaar afzondert voor de kerk en hulp aan de naaste?”
Duurzaam leven heeft ook betrekking op tijdsbesteding, zei prof. Hofman. „Dat vraagt een levenshouding waarin de dienst aan de Heere en aan de naaste wezenlijke onderdelen zijn. Dat mag blijken uit je bereidheid een deel van je tijd in te zetten voor het Koninkrijk van God.”
Echte duurzaamheid is geen zaak van prestatie maar een kwestie van gratie. „Het is de diepe overtuiging dat we alles door genade hebben ontvangen uit Gods hand.”