Op het treinstation El Pozo ontploften twee bommen in een dubbeldekkertrein. Dat kostte zeker zeventig mensen het leven. Van één wagon is het dak af geblazen, van een ander zijn de zijwanden eruit. De doden en ernstig gewonden zijn op brancards naar buiten gedragen. Hulpeloos huilend zitten overlevenden op de stoep.

„Het was verschrikkelijk”, zegt de 50-jarige ambtenaar Juani Fernandez, die samen met massa’s forensen en scholieren op het perron stond toen de eerste bom ontplofte. „De mensen begonnen te schreeuwen en te rennen, ze botsten tegen elkaar aan, en terwijl we wegrenden kwam de tweede explosie.”

„Iedereen was verbijsterd na de eerste explosie”, zegt Anibal Altamirano (26), die op station Atocha op de trein wilde stappen. „We zagen rook. Overal op de grond lagen mensen, net als in een rampenfilm. Anderen waren verpletterd tegen de muren. Na de tweede explosie liet iedereen alles vallen en begon te rennen, maar niemand wist waar hij heen moest. Er waren mensen die de treintunnels in renden. Ze stonden er niet bij stil dat er een andere trein aan zou kunnen komen.”

Beatriz Martin is arts en behandelt slachtoffers bij El Pozo. Ze heeft ook geholpen bij het evacueren van doden en gewonden. „Op veel lichamen die we wegdroegen hoorden we een mobiele telefoon afgaan. De stank was om misselijk van te worden.” Het bergen van de lichamen was moeilijk, zegt brandweerman Redondo. „We wisten niet wat we wel en niet moesten oprapen.” Eén lichaam moest van het dak van station El Pozo worden gehaald.

Op Atocha is een trein in tweeën gespleten. Stukken metaal liggen naast het spoor. Ambulancerijder Oscar Romero: „Er waren twee wagons aan flarden, met lichamen eronder. Ze moesten een hijskraan erbij halen om ze eronder vandaan te krijgen. We moesten stukken van mensen oprapen en ze op brancards leggen. Dit is het ergste wat ik ooit heb meegemaakt.”