Voor de ruim vijftig gasten die deze dinsdagavond aanschuiven is er een verrassing: gehaktballen van slager Rien Baas. Rond halfzes torst de keurslager een enorme pan naar het kerkgebouw. Zaterdag werd hij met zijn gehaktballen vierde in een landelijke finale. Reden om te trakteren. „We zijn buren, bovendien vind ik het een prachtig initiatief. Eet smakelijk hoor. Als je tekortkomt, bel je maar. Dan draaien we er nog een paar.”

Medeorganisator Dijo van der Hek meldt zijn gasten dat de ballen zijn gearriveerd. „Wij hebben de primeur. Maar nog even geduld: eerst komt de soep.” De kookploeg moppert: „Die is ook heerlijk hoor.”

Zo’n dertig vrijwilligers zetten zich wekelijks –ook in de vakantie– in om de maaltijd mogelijk te maken. Ze brengen mensen naar de kerk, halen boodschappen en maken een eenvoudige maar voedzame maaltijd klaar.

Er is behoefte aan, stelt Van der Hek. „Er is veel eenzaamheid, ook in Leerdam. De maaltijd is voor een aantal mensen een uitje. Die zorgt voor ontmoeting. En voor mensen die het niet zo breed hebben, is het een uitkomst. Iedereen mag binnenlopen, kerkelijk en niet-kerkelijk. We evangeliseren niet. Wel geven we gelegenheid tot stil gebed en sluiten de maaltijd af met een korte meditatie.”

De soep gaat schoon op en wordt gevolgd door broodjes. Met gehaktbal. De gesprekken komen los. Mensen delen hun zorgen, vreugde en verdriet.

De meeste bezoekers zijn boven de 60, maar ook de jeugd is vertegenwoordigd. „Ik ben met mijn moeder meegekomen”, vertelt Jasmine (12). Ik vind het hier gezellig. We eten uitgebreider dan thuis. Maar daar zijn we ook met zeven personen.”

Moeder Van Schijndel ziet de maaltijd als een verzetje. „Even wat anders. We hebben twee kinderen met autisme. Dat is best zwaar. Om de beurt neem ik een van de andere kinderen mee hier naartoe. Gezellig, ik ken veel mensen uit de kerk.”

De buurvrouwen Versteegh en Giltjes –ruim boven de 80– genieten met volle teugen. „We komen hier voor de tweede keer. Leuk hoor, zo met elkaar. Je hebt weer eens wat te praten. De mensen zijn aardig en het eten is verrukkelijk. Maken de vrijwilligers dat zelf? Dan verdienen ze echt een 10.”

De overgebleven gehaktballen worden doormidden gesneden en gaan grif van de hand. Dan volgt het toetje: vlaflip met slagroom en een lange vinger. „Wat worden we verwend”, zucht een oudere man tevreden. „Ik kijk hier de hele week naar uit en kan er weer dagen op teren.” Van der Hek sluit af met een meditatie. Slotzin: „Jezus stelt je nooit teleur.”

Dan volgt er nog koffie met een koekje. „Zullen wij vast gaan, dan drinken we thuis koffie”, oppert een vrouw. Haar man peinst er niet over. „Het is hier veel te gezellig.”