De vrouw was al moeder van drie jongens, toen ze zwanger raakte van Emmanuel. Omdat de vader van het gezin nauwelijks thuis was, kwam de opvoeding vrijwel geheel op haar schouders terecht. De moeder kon dat niet bolwerken en weigerde hulp van verschillende instanties.

Vanaf de geboorte van Emmanuel waren de instanties wel op de hoogte van de desinteresse voor het kindje. Zijn bestaan werd bijna verborgen gehouden. Na overleg werd wel besloten dat de sociale diensten haar in de gaten zouden houden, maar ze verscheen nauwelijks op afspraken met de hulpdiensten. Ze ging liever naar het café.

In april 2007 besloot ze haar kindje minder eten te geven, om hem zachtjes te laten heengaan. Volgens deskundigen was het duidelijk te zien dat uithongering de doodsoorzaak was. Zijn spieren toonden aan dat zijn aftakeling lang heeft geduurd.