De naam is een hulde aan de tientallen vrouwen die er vanwege hun geloof gevangen hebben gezeten. Enkelen herriepen, maar de meesten volhardden, onder de ellendigste omstandigheden, in hun geloof. Catherine Goutès kwam er als baby binnen en werd vrijgelaten toen ze zeventien jaar oud was. Isabeau Sautel had 23 jaar vastgezeten toen ze er stierf.

De opmerkelijkste vrouw is echter Marie Durand (1715-1776), die 38 jaar gevangenschap trotseerde. De Duitse schrijfster Gertrud von le Fort heeft haar in de novelle ”De Toren der Standvastigheid” voor het voetlicht gehaald. Ze heeft vooral ook willen vertellen hoe Durand door de inspanningen van een rooms-katholieke prins is vrijgekomen. Het boekje is onlangs in het Nederlands vertaald en uitgegeven. Hoewel de toonzetting wat ouderwets is, biedt het een goede kans om met Marie Durand kennis te maken. Voor kinderen is er de geromantiseerde biografie ”Opgesloten” van Lenie Ippel-Breedveld. In de muur van de toren staat ”register” gekerfd, een Oudfrans woord voor ”volhard”. Of Marie Durand het heeft aangebracht is niet met zekerheid vast te stellen. Wel staat vast dat het haar levensdevies was.

De meeste toeristen zullen Aigues-Mortes aandoen omdat de 2 kilometer lange stadsmuur met zijn twintig torens de eeuwen onbeschadigd heeft doorstaan. Het dertiende-eeuwse stadje is uniek in z’n soort en is in Europa het best geconserveerde vestingwerk. Op het centrale plein van de stad staat het standbeeld van Lodewijk IX, die de stad stichtte en er een haven aanlegde vanwaar de kruisridders zich konden verschepen. Voor protestanten is het stadje met zijn toren het symbool geworden van volharding in het geloof.

Tijdens de Boekenweek besteedt de redactie elke dag aandacht aan een plaats in Frankrijk in combinatie met een boek.