Francien de Zeeuw was het eerste lid van de Marine Vrouwenafdeling (Marva). Ze stond bekend om haar heldhaftige en risicovolle verzetsdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de bezetting was De Zeeuw telefoniste in Terneuzen. Ze luisterde het Duitse telefoonverkeer af. „Als ik hoorde dat er ergens een overval op onderduikers zou komen, waarschuwde ik mijn vader. Die pakte de fiets en ging ernaartoe. Kwamen de Duitsers dan aan, waren de onderduikers al weg”, vertelde De Zeeuw in een documentaire. Later smokkelde ze voedselbonnen en wapens naar Amsterdam, „in mijn corselet”.

Na de bevrijding van het zuiden van Nederland ontstond er vraag naar een marine-vrouwenkorps, maar koningin Wilhelmina wilde hier niet meteen in mee. Het moest uit de meisjes zelf komen, vond zij. De toen 22-jarige De Zeeuw stuurde Wilhelmina een lijst met twaalf handtekeningen van gemotiveerde jonge vrouwen die bij de marine in dienst wilden. Dat overtuigde de koningin: ze tekende op 31 oktober 1944 het Koninklijk Besluit tot oprichting van de Marva. De Zeeuw vertrok naar Engeland, waar ze de eerste Marva werd.

Minister Jeanine Hennis noemt De Zeeuw, die zij twee keer heeft ontmoet, „een zeer bevlogen en moedige vrouw, die met humor en een militaire precisie de verhalen uit het verleden tot leven bracht. Als eerste vrouwelijke militair zal ze altijd een bron van inspiratie voor mij blijven.”

Maandag wordt De Zeeuw begraven. Haar autobiografie verschijnt in 2016.