Bij de vader sloegen de stoppen door toen hij van zijn zoon hoorde dat zijn dochter een liefje had. Daarop sleurde hij zijn dochter naar een kamer, bond haar vast, gaf haar klappen, sloeg haar met een zweep op haar voeten en dwong haar naar beelden van een onthoofding te kijken. Dit zou haar te beurt zijn gevallen in Syrië, dit was haar lot, zei hij haar. Het meisje wist zich los te maken en uit het raam te springen.

De verdediging betwistte de feiten niet, maar vroeg om een taakstraf: de vader had immers geen gewelddadig verleden en had spijt van zijn gedrag. Het Openbaar Ministerie had vier jaar onvoorwaardelijke celstraf geëist.