Herkenningspunten zijn bijvoorbeeld een lidmaatschap of steun aan radicale organisaties of mensen, leugenachtig gedrag en stiekemdoenerij. Ook het verzwijgen van informatie met de bedoeling te misleiden is een teken, net als reizen naar verdachte locaties en het aanschaffen van wapens en uitrusting.

Volgens Defensie ontwikkelt iemand die terroristische daden wil plegen zich meestal in die richting. Dat gebeurt in de sociale sfeer en gevoed door organisaties of groeperingen, met het bijbehorende gedrag. Maar soms ontstaat radicalisering in een isolement. Bij zo’n eenling of ‘lone wolf’ blijft het herkenbare gedrag vaak achterwege en is radicalisering lastig te signaleren.

In welke categorie de 26-jarige luchtmachtsergeant valt, is nog niet te zeggen. Het onderzoek loopt nog. Daarom wil Defensie ook nog niet kwijt wat voor werk de sergeant deed en over welke gevoelige informatie hij kon beschikken.

Militairen ondergaan veiligheidsonderzoeken, omdat ze een vertrouwelijke functie bekleden. Er moet worden voorkomen dat er rotte appelen binnenkomen of om te voorkomen dat militairen bijvoorbeeld chantabel of op een andere manier kwetsbaar kunnen zijn. De MIVD voert de veiligheidsonderzoeken voor militairen uit. Zo’n screening moet ook de sergeant hebben ondergaan.

De dienst toetst op basis van dreigings- en risicoanalyses die ze zelf opstelt. Ook worden signalen van collega’s, commandanten en hun omgeving meegenomen. De informatie komt verder van veiligheidspartners binnen en buiten Defensie en binnen- en buitenland.

Het veiligheidsonderzoek kijkt specifiek naar de risico’s die samenhangen met terrorisme, radicalisering en extremisme. Datzelfde geldt ook voor spionage; zware, georganiseerde misdaad en de verwevenheid tussen onder- en bovenwereld en ondermijning van de democratische rechtsorde.