Madrid, 2004: Na de terreuraanslag op vier treinen in Madrid in 2004 krijgen de drie hoofddaders (Jamal Zougam, Emilio Suárez Trashorras en Othman el-Gnaoui) bijna 43.000 jaar cel opgelegd. De straf is symbolisch, in de Spaanse wet staat dat veroordeelden na veertig jaar automatisch vrijkomen.

Oklahoma, 1994: Kinderverkrachter Charles Scott Robinson krijgt 30.000 jaar celstraf, per aanklacht 5000 jaar. De rechter en de jury kwamen tot die straf omdat levenslang niet kon en ze wel wilden dat hij de rest van zijn leven vast zou zitten. Pas op 108-jarige leeftijd zou Robinson in aanmerking kunnen komen voor vervroegde vrijlating.

Oklahoma, 1996: Allan McLaurin krijgt 21.250 jaar voor verkrachting, ontvoering, beroving en inbraak. In hoger beroep werd dat teruggebracht tot ‘slechts’ 20.750 jaar. Handlanger Darron Anderson kreeg eerst 2200 jaar cel, maar ging in hoger beroep. Dat had hij beter niet kunnen doen. De straf werd verhoogd tot 10.750 jaar.

Alabama, 1981: Dudley Wayne Kyzer wordt veroordeeld voor de moord op zijn vrouw, zijn schoonmoeder en een medestudent die toevallig in de buurt was. Hij kreeg eerst de doodstraf, maar dat werd teruggedraaid. In een nieuw proces kreeg hij twee keer levenslang en 10.000 jaar celstraf. Zijn verzoeken om vervroegde vrijlating werden afgewezen.

De straf van de Amerikaan Richard Honeck was niet zo extreem lang, maar moet toch als een eeuwigheid gevoeld hebben. Hij zat van 1899 tot 1963 vast voor een moord. In al die jaren kreeg hij één brief - vier regels van zijn broer in 1904 - en twee keer bezoek: een vriend in 1904 en een verslaggever in 1963. Hij heeft na zijn vrijlating nog dertien jaar geleefd.