Human Rights Watch heeft na eigen onderzoek de conclusie getrokken dat het programma om medicijnen te verstrekken aan de slachtoffers is mislukt. Dat komt door een gebrek aan daadkracht bij regeringsinstanties en verkeerde voorlichting door de autoriteiten.

Het was de bedoeling de slachtoffers van verkrachtingen bij te staan met onder meer een behandeling die antiretroviraal (ARV) wordt genoemd.

Dat de regering hier tekortschiet is extra zorgwekkend in een land als Zuid-Afrika, waar aids een epidemische omvang aanneemt. Inmiddels is zeker 9 procent van de Zuid-Afrikanen besmet met aids. Daarmee is Zuid-Afrika een van de meest getroffen landen ter wereld. De ziekte wordt mede snel verspreid omdat het land wordt geplaagd door een buitengewoon hoog aantal verkrachtingen.

De overlevingskansen van slachtoffers van verkrachtingen kunnen worden vergroot, als snel wordt ingegrepen met middelen die de dodelijke infectie op het nippertje kunnen voorkomen. Volgens HRW gebeurt dat niet in Zuid-Afrika. Een van de medewerkers van de organisatie zei: „Er gaapt een dodelijke kloof tussen de bedoelingen die de regering zegt te hebben en de werkelijkheid waar slachtoffers van verkrachtingen mee te maken hebben.”

De regering van president Thabo Mbeki wordt al geruime tijd bekritiseerd vanwege haar gebrekkige aids-beleid. Onder grote buitenlandse druk kondigde de regering in 2002 aan dat er werk zou worden gemaakt van preventie en bestrijding. Vorig jaar kondigde de overheid nog een groots programma aan voor de bestrijding van aids onder ambtenaren. Alle aankondigingen ten spijt, gebeurt er niets volgens HRW.

Ziekenhuispersoneel en politie zijn vaak niet eens op hoogte van de mogelijkheid tot behandeling. Soms menen ze abusievelijk dat beschikbare medicijnen niet zijn goedgekeurd door de autoriteiten.