Martin schetste van zichzelf het beeld van een zwakke vrouw, die weinig liefde heeft gehad in haar leven en volledig in de macht van Dutroux was. „Ik leefde niet meer in de realiteit", getuigde ze. Zo is zij ook meerdere malen mishandeld en kreeg zij na het bericht dat zij een jongen verwachtte, de opdracht de baby op een parkeerterrein „dood te rennen" (zo hard te hollen dat de vrucht zou sterven), omdat Dutroux niet nog een zoon wilde hebben.

Haar getuigenis werpt ook meer licht op het overlijden van de ontvoerde meisjes Julie en Mélissa. Ze gaf toe dat ze hun niet heeft verzorgd in de periode dat Dutroux voor kleine delicten korte tijd in de cel zat. Dutroux had haar weliswaar de opdracht gegeven om de meisjes, die in de kelder opgesloten waren, te eten te geven. Maar Martin zei dat mentaal niet aan te kunnen.

Ze zei geshockeerd te zijn toen Dutroux haar vertelde dat ze naast de vrieskist stond waar al een van de lijken van de meisjes in lag. „Het was onvermijdelijk dat ze zouden sterven", zei ze.

Verder vertelde ze dat Dutroux zijn vroegere kompaan Weinstein wel degelijk zelf heeft vermoord. Dat gebeurde door hem een boterham met daarin dertig fijngemalen rohypnol–tabletten (slaappillen) te geven.

Martin besloot haar verhoor met de wens dat de ouders van slachtoffers en de nog levende meisjes Sabine en Laetitia zouden kunnen begrijpen hoezeer zij alles betreurt.