Werken in Parijs, kerken bij Chapelle de Nesle
PARIJS. Zaterdagavond, zeven uur. Het waait rondom de Eiffeltoren. Frederik Verweij (30) komt aan op zijn mountainbike. Vanavond heeft hij afgesproken om te picknicken met een paar leeftijdsgenoten uit de kerk. Hij is de eerste die aankomt. „Fransen nemen het niet zo nauw met de tijd.”
Sinds november 2014 woont Verweij in Parijs. Na zijn promotie als biomedisch wetenschapper werd hij als onderzoeker aangenomen bij het Institut Curie in de Franse hoofdstad. Een behoorlijke overstap voor een net gepromoveerde wetenschapper uit Kampen. Nu woont hij in het 14e arrondissement van Parijs, in het zuiden van de stad. In Nederland is hij lid van de gereformeerde gemeente te Kampen, in Parijs bezoekt hij zondags een jonge kerk: Chapelle de Nesle.
Gemeenteleden
De Chapelle de Nesle bestaat sinds 28 oktober 2012. De Franstalige gemeente wordt bezocht door pakweg dertig overwegend jonge mensen. Vier van hen komen net aangelopen met een boodschappentas vol stokbrood en brie.
Via Facebook kwam Verweij deze kerk op het spoor. „De gemeenteleden zijn erg divers. Zo werken er een paar bij beroemde modeketens, anderen in de gastronomie. Hier kerken vertalers en wetenschappers in de theologie, in de literatuur, de filosofie en de biologie.”
Met regelmaat trekken de gemeenteleden er samen op uit. „Op maandagavond delen we eten uit aan daklozen. Ook spreken jongeren uit de gemeente regelmatig met elkaar af voor een potje jeu de boules in het park, of voor een picknick onder de Eiffeltoren, zoals vanavond.”
Tijdens de maaltijd op het grasveld rondom het stalen bouwwerk vertelt Verweij over de kerkdiensten in Chapelle de Nesle: „Bij binnenkomst beginnen we met een petit dejeuner, een klein ontbijtmoment. Daarna begint de eredienst, meestal met een meditatieve stilte of een muzikaal intro.”
Dienst
In de Chapelle de Nesle ligt veel nadruk op het muzikale element. „We zingen voornamelijk van oorsprong Amerikaanse liederen die in het Frans zijn vertaald. Het zingen wordt begeleid door piano, dwarsfluit en soms gitaar. Ook zingen we regelmatig een psalm uit het Geneefse psalter, in een oorspronkelijke vorm.”
Voorafgaand aan de preek wordt op een meditatieve manier een Bijbeltekst behandeld. „Vaak is dat een psalm, die in drie of vier gedeeltes wordt toegelicht. Dat wordt vervolgens beantwoord met gemeentezang.”
De geloofsbelijdenis wordt niet alleen door de voorganger voorgelezen, maar hardop uitgesproken door de gemeente. „We maken gebruik van meerdere geloofsbelijdenissen. Een enkele keer is het een vraag en een antwoord uit de Heidelbergse Catechismus.”
Vervolgens begint voorganger Foucachon, de oprichter van de kerk, aan zijn preek. „Dat doet hij aan de hand van drie kernwoorden, wat je zou kunnen vergelijken met een preek in drie punten, zoals wij dat kennen. Daarna wordt het heilig avondmaal gevierd, elke zondag weer.”
Zondagsrust
Een zondag in Parijs is geen zondag zoals in Kampen. „Franse christenen hebben andere gewoonten dan Nederlandse christenen. Op zondag naar een restaurant gaan is vrij normaal.”
Verweij ziet zondagsrust als een gave. „Maar het is ook weer niet iets wat te claimen valt. In een stad als Parijs valt het op zondag niet mee om met een groep bij iemand thuis samen te komen. Dan ben je al snel aangewezen op een koffiehuis. De opdracht om de eeuwige sabbat aan te vangen is, hoewel gefocust op de zondag als ankerpunt, uiteindelijk ook bedoeld voor iedere dag.”
Van de zondagsrust zal Verweij dan ook niet gauw een speerpunt maken. Dat doet hij eerder als het gaat om trouw in het huwelijk. „Ik denk dat de geestelijke strijd juist op zó’n thema wordt gestreden. We moeten ervoor oppassen een beeld te scheppen van christenen als van mensen die vooral veel dingen niet mogen en die graag ergens tegen zijn.”
Werk
Op zijn werkplek in het Institut Curie doet Verweij laboratoriumonderzoek naar het voorkomen van kanker. Daar is hij een van de weinige christenen. „In feite leef ik in twee gescheiden werelden: op mijn werk en in de kerk. Toen ik mijn promotie afrondde, wilde ik dat apart vieren, eerst voor mijn vrienden, daarna voor mijn collega’s. Toch heb ik hen samen uitgenodigd, op hetzelfde moment. Het is belangrijk dat niet alleen individuele gelovigen, maar ook de kerk een gezicht krijgt voor Parijzenaars.”
Inmiddels begint het wat te schemeren. De avond valt en de lichten van de Eiffeltoren springen aan.
Lees ook:
