Zeventig euro per week. Daarvan moet Frea (44) wekelijks rondkomen met haar tweeling van dertien. Ze woont in Den Bosch en heeft net een traject van schuldhulpverlening achter de rug, vertelt ze aan een picknicktafel bij gebouw De Pinksterbloem op De Paasheuvel. Zij en haar kinderen zijn een van de negen gezinnen uit Den Bosch die vrijdag voor een vakantie naar de Veluwe kwamen.

In 2011 attendeerde de directrice van de basisschool van haar kinderen Frea op stichting Weekje Weg, die vakanties voor minima organiseert. Het was zo’n tien jaar geleden dat ze voor het laatst op vakantie was geweest en ze greep de mogelijkheid met beide handen aan. „Ik wilde graag, maar vond het ook spannend. Met wat voor soort mensen zou ik in de groep zitten? Maar ik dacht: Ik probeer het gewoon.”

De vakantieweek met eenoudergezinnen beviel haar goed. „De kinderen genoten volop, en ik ook.” Onder meer de gesprekken met de andere ouders en een vrijwillig begeleider deden haar goed. „We zetten elkaar aan het denken: Waarom doe je dit of dat op die manier? Zo leer je van elkaar. De manke helpt de blinde, want we hebben allemaal een rugzak. De vakantieweek leverde me ook nieuwe vriendschappen op.”

Fietsen

Tot haar verrassing mocht Frea dit jaar van de gemeente Den Bosch, die een deel van de kosten betaalt, opnieuw met de groepsvakantie mee. Vrijdag arriveerde ze op De Paasheuvel, waar elk gezin in gebouw De Pinksterbloem een eigen kamer heeft. „De groep, met 21 kinderen, is super. We trekken veel samen op en helpen elkaar bij alles. Als ik rust wil, trek ik me even terug op m’n kamer.”

Maandag maakte de groep een uitstapje naar ponypark Slagharen. Ook op en rond de camping vermaakt Frea zich prima. Bij aankomst stond er voor alle deelnemers een huurfiets klaar. „Het zijn geweldige rijwielen. Ik zou ze zo mee naar huis willen nemen”, zegt ze lachend. „We kregen ook kaartjes voor het zwembad in Nunspeet.”

De vakantie kost Frea niets. „We moesten vooraf een bedrag van 40 euro betalen. Toen we hier aankwamen, kregen we dat terug als zakgeld. Daar kan ik deze week iets extra’s van doen.” Ze vindt de gratis vakantie een mooie afsluiting van de periode van schuldhulpverlening. „Nu kan ik even een buffertje opbouwen, ook omdat ik deze week geen eten hoef te kopen.”

Het belangrijkste vindt Frea dat ze op de camping nieuwe energie krijgt. „Net voor de vakantie zat ik er zwaar doorheen. Hier rust ik uit. Het eten is prima en we worden echt verwend. Als ik vrijdag weer thuiskom, heb ik het idee: Ik zet m’n schouders eronder en kan weer verder. Ik denk er zelfs over om me in de toekomst als vrijwilliger voor Weekje Weg aan te melden.”

Selectie

Deze zomer gaan in totaal zo’n 300 gezinnen die op of onder het minimum leven met Weekje Weg op vakantie, zegt coördinator Sacha Engelschman. De selectie en screening heeft plaats op lokaal niveau, vaak in samenwerking met de sociale dienst, jeugdzorg, het maatschappelijk werk of de voedselbank. Tien gemeenten, waaronder Amsterdam, Assen, Leiden en Utrecht, werken samen met de stichting. Deze werd 35 jaar geleden vanuit de socialistische Arbeiders Jeugd Centrale opgericht.

De gemeenten betalen 60 procent van de kosten voor de deelnemers uit hun stad, terwijl de stichting via onder meer sponsorgelden en donaties de rest opbrengt. „Sommige gemeenten vragen per persoon een eigen bijdrage van gemiddeld 40 euro. Andere steden zorgen ervoor dat de minima gratis weg kunnen”, zegt Engelschman.

De vakantieweken hebben behalve in Vierhouten plaats op recreatieparken in het Noord-Hollandse Blaricum en het Noord-Brabantse Schaijk. Via VluchtelingenWerk Nederland krijgen ook 27 gezinnen van asielzoekers een groepsvakantie met Weekje Weg aangeboden.

Tijdens alle weken kunnen de kinderen deelnemen aan een animatieprogramma op de parken. Een vrijwilliger van de stichting maakt elke dag een rondje langs de deelnemers om te informeren hoe het gaat, een luisterend oor te bieden en bijvoorbeeld tips te geven voor een uitstapje in de buurt.

Weddingplanner

Op De Paasheuvel bivakkeren deze week ook acht eenoudergezinnen uit Den Helder, elk in een blokhut rond een gezamenlijk grasveld. Onder hen is Weaver (34) met haar 9-jarige zoon Danilo. De alleenstaande moeder –haar relatie liep stuk na een ernstige vorm van huiselijk geweld– had contact met de sociale dienst over haar aanmelding voor een opleiding voor weddingplanner, die beroepsmatig bruiloften organiseert. „Ineens kreeg ik van mijn contactpersoon een telefoontje dat ik deze vakantie kreeg aangeboden.”

De gratis vakantie kwam Weaver goed uit. „Ik kan rondkomen, maar heb nauwelijks geld voor iets extra’s. Soms krijg ik iets van familie, bijvoorbeeld nieuwe schoenen voor m’n zoon. Verder ben ik erg gericht op kortingen in winkels.” De laatste maanden legde ze wat geld apart voor haar opleiding. „Ik moest bijvoorbeeld een printer kopen en een bedrag reserveren voor reiskosten.”

In de blokhut in Vierhouten heeft ze het prima naar haar zin. Ze wijst naar het grasveld, waar Danilo met andere kinderen aan het spelen is. „We hebben daar ook een barbecue gehad.” Zelf heeft ze geregeld contact met een Marokkaanse en een Nigeriaanse moeder uit andere blokhutten. „Ik leer van hun gebruiken. Met een van de vrouwen heb ik afgesproken dat ik, als we weer in Den Helder zijn, meega naar de woning­stichting om haar te helpen bij het regelen van zaken.”

Deze dinsdagmiddag gaat Weaver op de fiets met een paar anderen naar de braderie in Nunspeet. „Morgen is er een schapenmarkt in de buurt, en ik wil ook nog naar Het Verscholen Dorp, een interessante plek uit de Tweede Wereldoorlog. Voor het zwembad hebben we misschien geen tijd meer.”

In de koffer ligt inmiddels een souvenir voor haar moeder. „Zij en haar vriend passen op ons huiskonijn. Als dank heb ik een Veluws likeurtje voor hen gekocht.”

www.stichtingweekjeweg.nl