De toren moet volgens voorzitter van de Stichting Eusebius Hans Winters zelfs drie glazen boxen aan de buitenkant krijgen, op een hoogte van 67 meter, om van daaruit het beeldhouwwerk (inclusief tijdens een renovatie aangebrachte Disney-figuren) en het uitzicht (op onder meer het vroegere strijdtoneel) beter te kunnen bewonderen. En in september komt er een architectenprijsvraag voor nieuwe kerkingangen.

De tijdelijke oorlogsexpositie in de toren krijgt, in samenwerking met het Oosterbeekse Airbornemuseum, een permanent en breder karakter. De hoop is de herinnering aan de oorlog levend te houden en er toeristen mee te trekken. De nabije brug over de Rijn, in ’44 zwaar bevochten, blaast hierin een stevige partij mee.

Na de bevrijding werd al snel de ene actie na de andere gehouden voor de redding van de Eusebius, want de Arnhemmers wilden de kerk er niet onder laten krijgen, juist niet door die rotoorlog. Het ging in stukjes en beetjes. De kerk kon weer worden gebruikt. De bevolking hoorde de klokken opnieuw luiden. Er kwam zelfs een lift voor een ruim uitzicht over de Gelderse hoofdstad. Duizenden mensen komen elk jaar voor het monument, los van de protestantse diensten en andere evenementen. Maar de toren staat alweer tijden in een treurig harnas van steigers.

Werd de kerk in 1961 vol goede moed opnieuw in gebruik genomen, de brokstukken kwamen sindsdien alweer verschillende keren naar beneden. Het bij de restauratie toegepaste Ettringer tufsteen bleek een sof. Met het schip gaat het nu wel, maar de toren geeft nog vijf jaar werk. De hele restauratie en herinrichting kosten 32 miljoen euro, 18 miljoen moet nog worden gevonden.

De kerk is niet alleen monument, maar ook leerterrein. Niet alleen over de oorlog. Deze maand ging bij de kerk de Arnhem School of Heritage open om het vakmanschap van steenhouwers over het voetlicht te brengen. Een vakmanschap dat in vergetelheid lijkt te raken, maar niet kan worden gemist.