De Marriage Act, de wet die ruimte geeft voor huwelijkssluitingen op andere plaatsen dan gebouwen die de burgerlijke overheid daarvoor had aangewezen, dateert uit 1994.

Nu het bruidsparen vrijstaat de huwelijkslocatie zelf te bepalen, is het aantal kerkelijke huwelijksbevestigingen in heel Groot-Brittannië sterk gedaald. Voor 1994 vonden burgerlijke huwelijkssluitingen en kerkelijke bevestigingen tegelijkertijd plaats.

In 1994 vonden zes van de tien huwelijkssluitingen plaats in een kerkgebouw. In het jaar 2012 was dat aantal teruggelopen tot drie van de tien. Dat is het laagste aantal ooit in de geschiedenis van Engeland.

Prof. John Haskey, socioloog aan de universiteit van Oxford, tekent bij de cijfers aan dat het aantal kerkelijke huwelijken al daalt sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Haskey, die onderzoek deed naar de geschiedenis van het huwelijk sinds het victoriaanse tijdperk (de negentiende eeuw), zegt: „In die jaren begonnen de secularisatie en de grote sociale omwentelingen, die hun weerslag hebben gehad op het kerkelijk denken van de meeste Britten. Sindsdien is het aantal mensen dat kiest voor samenwonen of voor andere samenlevingsvormen gestegen, evenals het aantal echtscheidingen”, aldus Haskey in de krant The Telegraph.