Terecht is de Tweede Kamer onthutst over het slappe inningsbeleid van de Belastingdienst ten opzicht van woonwagenbewoners, Hells Angels en andere randfiguren. In de praktijk zijn die vrijgesteld van allerlei belastingen. Uit zichzelf betalen ze niet en belastingambtenaren durven er niet op af te gaan.Zo bleek twee weken geleden dat de fiscus met de bewoners van het Maastrichtse woonwagenkamp Vinkenslag had afgesproken dat zij maar 3 procent omzetbelasting hoefden te betalen. Een anonieme belastingmedewerker liet zaterdag echter via De Telegraaf weten dat dit geen uitzonderingsgeval is.

Zijn verhaal werd door de Belastingdienst niet tegengesproken. Kennelijk voert ook de fiscus in Nederland een gedoogbeleid, al dan niet met voorkennis en instemming van de staatssecretaris van Financiën.

Nu geldt zeker voor de Belastingdienst dat hij veel zaken grofmazig moet aanpakken. Thans blijkt echter dat bepaalde groepen mensen systematisch ontzien worden. Daarbij komt dat het niet alleen de fiscus is die zich zo opstelt, ook nutsbedrijven hebben de gewoonte om met een boogje om hen heen te lopen. Veel gemeenten maken zich ook niet druk over de vraag of deze mensen zich wel houden aan de regels van het bestemmingsplan en andere gemeentelijke voorschriften.

Dat betekent dat asociaal gedrag naar alle kanten loont. Op die manier gedogen we bepaalde vrijstaten, die eerder in omvang zullen toenemen dan dat ze inkrimpen. Daar kun je immers een heleboel geld besparen aan motorrijtuigenbelasting, inkomstenbelasting, BTW, energielasten et cetera.

Maar het is wel een klap in het gezicht van al die mensen die normaal hun belastingen betalen en aan andere verplichtingen voldoen. Waarom zij wel en anderen niet? Inmiddels is de politiek daar ook van doordrongen. Van VVD tot GroenLinks spreekt men schande over deze gang van zaken.

Naar aanleiding van de onthullingen over Vinkenslag beloofde staatssecretaris Wijn de Maastrichtse misstanden aan te pakken. Thans blijkt het probleem zich op veel groter schaal voor te doen.

Alleen al de aankondiging dat er voortaan harder wordt opgetreden, zal een aantal mensen ertoe brengen dan toch maar hun aanslag te betalen. En anders moet de politie of desnoods ME worden ingezet om de belastingdeurwaarder zijn werk te laten doen.

Zelfs al zou het zo zijn dat, als je alles meetelt, een dergelijke vorm van belastinginning meer kost dan hij oplevert, dan nog is dat geen reden om het na te laten. Op die manier wordt tegemoetgekomen aan het rechtsgevoel van de burger.

Bovendien heeft zo’n actie ook een bredere uitstraling. De volgende keer betaalt men wellicht uit zichzelf. En wie nog niet de ME op bezoek kreeg, overweegt of het niet verstandiger is zo’n bezoek te voorkomen.

Speelde het niet-invorderingsbeleid van de fiscus zich tot dusver af in het schemerduister, inmiddels weet de staatssecretaris dat de zaak nu volop in de belangstelling staat. Hij zal wat moeten doen om de geloofwaardigheid van zijn dienst (en daarmee ook zijn eigen geloofwaardigheid) op te krikken.