Een indianenopperhoofd was ooit zo onder de indruk van het vierde gebod dat dit voor hem de reden was om zich te bekeren. Een God Die zo voor Zijn onderdanen zorgt, wilde hij graag dienen. Wat hebben we een goede Koning, Die ons elke week laat beginnen met een dag van rust. Dit is een vast onderwerp in ons gezinsgebed op zondagmorgen. In Zijn wijsheid geeft God Zijn schepselen rust. In de verhouding van een op zeven.

Zoals intensieve werkweken onderbroken mogen worden met rust, zo is vakantie een goed moment om alle beslommeringen even naast ons neer te leggen. We hebben dan wel geen sabbatsjaar, maar wel een jaarlijkse periode waarin we ons werk even mogen loslaten. Dan is er tijd om aan elkaar toe te komen in het gezin, om God te zoeken.

De praktijk is echter weerbarstig. Mijn stille tijd is toch onregelmatiger dan in het gewone leven. De stapel goede boeken die meeging naar Frankrijk is grotendeels ongelezen gebleven. Er zijn soms meer irritaties dan goede gesprekken voor de tent. Hoe gaan we in de vakantie om met geloof? Zes aandachtspunten om hierover door te denken.

Stel verwachtingen niet te hoog

„Er is maar één hemel”, zei onze predikant eens op huisbezoek tegen me toen ik verzuchtte dat alles hier zo onvolmaakt blijft, en dat je jezelf vaak tegenvalt. Wie gefocust is op rust, komt niet tot rust. Als dingen fijn móéten zijn, gaat het niet fijn worden. Wie zichzelf dwingt om te genieten, kan niet genieten. Het gaat vanzelf, of het gaat helemaal niet. Ontspan door de dingen los te laten. Geef het over aan de Schepper, Die ook rust geschapen heeft.

Begin met rust

Rusten ná ons werk is oudtestamentisch. De nieuwtestamentische gemeente mag vanuit de rust aan het werk gaan. Dat verandert onze beleving van rust. Dit geldt ook voor een vakantiedag. Wij vieren jaarlijks een week van onze vakantie met een aantal bevriende gezinnen in een kampeerkamp. Het dagprogramma begint met rust. Iedereen houdt stille tijd. Her en der zitten jongeren en ouderen alleen om zich te concentreren op wat God zegt. Ik probeer het ook vol te houden tijdens de rest van de vakantie en in het gewone leven. Het geeft een glans over de hele dag. Wie de dag begint met stille tijd kan deze ook niet meer uitstellen.

Organiseer bezinning als gezin

Het is prachtig als er spontane gesprekken ontstaan tijdens een bergwandeling. Een-op-een­gesprekken gaan vaak diep. Toch is het ook geweldig om momenten van bezinning als gezin te hebben. Leeftijdsverschillen hoeven geen belemmering te zijn. Ze kunnen het gesprek juist verrijken. Laat jongere kinderen helemaal meedoen. Zing en bid samen, lees een Bijbelgedeelte en bespreek vragen als: Welke tekst spreekt jou aan? Welk woord komt hier veel voor? Wat vind je moeilijk? Staan er beloften in dit gedeelte? Wat kunnen we ervan leren? Dit zijn vragen die op elk niveau beantwoord kunnen worden.

Leer van andere culturen

Wat mij betreft is het een aan­rader om op zondag in het buitenland een lokale dienst te bezoeken. Wat kan dit verrijkend zijn! Zeker als er contact komt met gemeenteleden. Ongetwijfeld komen er dan verschillen in geloofsbeleving naar voren. Misschien zijn wij te veel in negatieve zin op die verschillen gericht. Worden er gezangen gezongen? Wordt de hele bekeringsweg wel bepreekt? Draagt de voorganger een zwart pak?

God is veelkleurig, en Zijn Koninkrijk ook. Laten we de gemeenschap zoeken, in plaats van ons te ergeren aan verschillen. In het nieuwe Jeruzalem zullen we ons verheugen wanneer alle volken hun heerlijkheid er binnen­brengen. Daar is geen ergernis meer over verschillen, maar gemeenschap, vreugde, verwondering. Laten we er hier alvast een voorschot op nemen.

Idealiseer andere culturen niet

Met mijn vrouw bezocht ik ooit een ”communion season” (avondmaalsperiode) in Schotland. Elke dag kwam de gemeente meer­malen samen. De gesprekken gingen diep. Er was gemeenschap. Ik ging deze gemeente idealiseren. Pas achteraf zag ik dat de situatie niet zo rooskleurig was. Er was nauwelijks jeugd in de gemeente. Het verenigingsleven ontbrak. De gemeente was sterk naar binnen gericht. Hoe moeilijk was het voor deze kleine gemeente om staande te blijven in een geseculariseerde samenleving.

Schaam je niet voor het Evangelie

Christenen in andere culturen laten vaak meer van hun geloof zien. Tijdens mijn reizen voor Woord en Daad zie ik hier mooie voorbeelden van. We kunnen dit vertalen naar onze vakantie. Waarom zouden we niet hardop bidden in een restaurant zoals we dat thuis gewend zijn? Waarom zingen we thuis wel, maar niet op de camping? En als er een op­merking komt over ons grote gezin, dan is dat een prachtig aanknopingspunt voor een goed gesprek. Laat zien welke Koning we dienen, ook als we op vakantie zijn. En wees alert op kansen om het Evangelie door te geven.

De auteur is werkzaam als adviseur vakonderwijs bij Woord en Daad en is onlangs benoemd als parttime-evangelist in Rotterdam.