Premier Tsipras heeft de laatste maanden, terwijl het economisch met zijn land bergafwaarts ging, steeds gehamerd op het feit dat de Grieken trots zijn en zich door Europa en het IMF niet laten vernederen. Dat zijn uitspraken die het goed doen bij mensen die weinig kennis hebben van getallen en statistieken. Zo goed zelfs dat de Grieken in een referendum de voorliggende bezuinigingsvoorstellen van Europa massaal wegstemden. De eer van het land was gered.

Niet dus. Tsipras moest, toen de uitslag van de stemming bekend was, terug naar Brussel. Hij kwam aan de tafel te zitten met ministers en regeringsleiders die hij wekenlang openlijk had geschoffeerd. En dat doe je nooit goedkoop. Na slepende onderhandelingen kwam er maandagmorgen een akkoord. Een overeenkomst waarin Tsipras op werkelijk alle onderdelen bakzeil moest halen. In eigen land probeerde hij er nog wat positieve punten uit te lichten, maar iedereen weet dat die positieve punten er voor de Grieken eigenlijk niet zijn. De met zo veel enthousiasme aan de macht geholpen regering van Tsipras heeft Grieken­land in een paar maanden vele miljarden euro’s gekost en de eer van het land verkwanseld.

Europa heeft Griekenland zondag tot op het bot vernederd, zo klinkt het nu in Athene. Belangrijke adviseurs van de huidige regering zeggen in de media openlijk dat het akkoord dat gesloten is in Brussel nooit echt zal worden uitgevoerd. In de eigen partij van premier Tsipras is veel tegenstand en hij zal alle zeilen moeten bijzetten om met diverse wisseltrucs in parlement en kabinet instemming te krijgen voor de plannen uit Brussel. En dat terwijl Tsipras zelf gisteren ook zei niet in het akkoord te geloven, hoewel hij het wel zal uitvoeren.

Na de Eerste Wereld­oorlog werd in Europa het Verdrag van Versailles gesloten. Een vredesverdrag dat zo vernederend was voor agressor Duitsland dat het als het ware de wortel was van de Tweede Wereldoorlog. In Griekse media wordt het akkoord dat deze week in Brussel is bereikt inmiddels openlijk met dat verdrag vergeleken. De tijd zal het leren of die ver­gelijking terecht is.

Feit is dat iedere huis-tuin-en-keukenpsycholoog weet dat je een verliezende partij altijd een restje eergevoel moet laten behouden. Anders kan een overeenkomst er op papier wel goed uitzien, maar zal het in de praktijk averechts uitwerken. Waarschijnlijk heeft Tsipras inmiddels wel door dat bij het verdrag dat hij door zijn volk heeft laten wegstemmen dat restje eergevoel er misschien nog was. Maar door zijn eigen wanbeleid was het krediet voor dat eergevoel voor de Grieken er het afgelopen weekend in Brussel niet meer. Met alle –mogelijk– desastreuze gevolgen van dien voor Griekenland én Europa.