„Nou goed”, zegt Piet Visser, de administrateur en beheerder van het restauratiefonds, „we maken wel een luik erboven, zodat iemand die dat wil hem makkelijk kan bekijken.” Onder een luik blijft de mozaïekvloer, die volgens bouwhistoricus Albert Reinstra van de Monumentenzorg uit de veertiende eeuw moet stammen, mooier dan wanneer de kerkgangers er overheen gaan lopen. „Bovendien zou dan de hele planken vloer eruit moeten. In de rest van de kerk zijn de stenen niet echt mooi, dus dat zou niet kunnen.”

Op 16 oktober 2002 was de laatste dienst in de kerk van Oosterbierum. Bouwbedrijf Workum ’75 was toen al een kleine maand bezig met een volledige restauratie, die na de zomer afgerond moet zijn. Bij het wegbreken van de verrotte delen van de houten vloer uit 1865 stuitte restaurateur Sietse de Jong onverwacht op een ondervloer met allerlei kleine steentjes. Na nog wat meer breekwerk kwam een mozaïek van ongeveer 9 bij 10 meter tevoorschijn. „Helaas hebben ze in 1865 gewoon een rij steentjes eruit gebikt om de vloerbalken te leggen.”

De Jong zegt „vanuit ervaring” de Monumentenzorg gebeld te hebben. „Die mensen waren wild enthousiast.” Hij wijst op de kleine geglazuurde steentjes van ongeveer 5 bij 5 centimeter, die in een onregelmatig patroon rond een aantal grotere tegeltjes zijn gelegd. Op sommige daarvan zijn kleine, gele lelies uitgespaard. „Uit een wapenschild misschien”, zegt De Jong.

Behalve de mozaïekvloer kwamen bij de restauratie van de Oosterbierumer kerk ook een paar laatmiddeleeuwse muurschilderingen aan het licht. Alle vondsten worden door historici van de Monumentenzorg gebruikt bij de reconstructie van de bouwgeschiedenis van het gebouw.