Renate Goeloe (29) was „vastgelopen in het leven” toen ze in 2010 via internet op zoek ging naar hulp en op De Hoop in Dordrecht stuitte. Ze vertelt dat ze vanaf haar tweede levensjaar is opgegroeid in pleeggezinnen en een Limburgs internaat. In de loop der jaren werd ze meer dan eens misbruikt, onder andere door een groepsgenoot in de jeugdinstelling.

„Ik werd depressief, raakte burn-out en wist niet hoe het verder moest. De website van De Hoop sprak me meteen aan, vooral vanwege de getuigenissen die erop staan. Het was alsof God tegen me zei: Daar moet je naartoe”, zegt Goeloe, die als zevenjarige in een internaat voor het eerst Bijbelverhalen hoorde. „Achteraf besef ik dat toen het eerste zaadje van het geloof bij me is geplant.”

In 2010 werd Goeloe vijf maanden opgenomen op een psychiatrische afdeling van De Hoop, waarna een periode van begeleid wonen volgde. Tijdens de behandeling verwerkte ze trauma’s uit het verleden, leerde ze grenzen te stellen en zich veilig te voelen. „Het belangrijkste is dat bij De Hoop mijn geloof levend is geworden. Ik leerde mijn identiteit in Christus kennen. Ook ontdekte ik tijdens een werkervaringsproject m’n talenten, die ik daarna kon ontwikkelen. Ik houd van schrijven, filmen en fotograferen.”

Anderhalf jaar geleden kwam er een eind aan haar nazorgtraject bij De Hoop. Ze woont nu in Dordrecht, werkt als vrijwilliger bij stichting Vrienden van de Hoop en heeft zich aangesloten bij een evangelische gemeente in haar woonplaats. Goeloe is dankbaar voor de hulp die ze bij ggz-instelling kreeg. „Die heeft me gevormd, sterker gemaakt en leren zien wie God voor me is.”

Ook Ulrich Quittner (39) blikt positief terug op zijn behandeling. Hij werd in 2003 opgenomen vanwege zijn cocaïneverslaving. Eerder was hij al bij een andere instelling behandeld voor verslaving en een psychose. Na verloop van tijd viel hij echter terug en ging weer drugs gebruiken. „Ik ging al jong naar houseparty’s. Daar begon ik met het snuiven van speed. Later ging ik cocaïne roken.”

Bij De Hoop doorliep Quittner, die in Enschede opgroeide in een christelijk gezin, een programma van drieënhalf jaar. „Het was mijn eigen keus om af te kicken. Ik ging er helemaal voor. Tegenwoordig duurt een programma maar acht weken. Tegen jongens die daaraan beginnen, zeg ik: Veel succes!”

Bij De Hoop leerde hij zijn vrouw kennen, die alcoholverslaafd was. Het stel trouwde een jaar nadat Quittner de instelling verliet en vestigde zich in Dordrecht. De voormalige drugsgebruiker vond een vaste baan in de metaalsector. Sinds de afronding van zijn behandeling, na een periode van begeleid zelfstandig wonen, kreeg hij niet met terugval te maken. „Ik heb soms wel moeilijke momenten, zoals vorige maand. Er kwam iemand op bezoek die was teruggevallen en weer drugs gebruikte. De dag erna kreeg ik een enorme trek in drugs. Daar schrok ik van. Doordat ik er meteen met mijn vrouw over heb gepraat kon ik toch van de drugs afblijven.”