De feiten zijn schokkend. Eén op de zes Rotterdammers leeft op of onder de armoedegrens. Voor de Rotterdamse kinderen is dat zelfs één op vier.

Het gemiddelde huishoudinkomen van Rotterdam is 10 procent lager dan het Nederlandse gemiddelde en het laagste van alle grote steden. De 27.000 Rotterdammers met problematische schulden staan gezamenlijk voor 40 miljoen euro in het krijt.

Hoe komt het dat het in Rotterdam slechter is gesteld dan in de rest van Nederland?

Dick Couvée, predikant van de Pauluskerk die morgen een conferentie over het thema organiseert: „Het opleidingsniveau in Rotterdam is het laagst van Nederland. Ook is in onze –overigens prachtige– stad de bevolking het meest gemengd. Er wonen de meeste mensen zonder verblijfsvergunningen en Rotterdam telt het grootste aantal probleemwijken. Veel hoger opgeleiden trekken weg.”

Wat is de aanleiding voor deze conferentie?

„Het veranderde beleid van het vorig jaar aangetreden college. Dat heeft besloten deze periode 12 miljoen euro te bezuinigen op armoedebeleid, terwijl de drie andere grote steden, Amsterdam, Den Haag en Utrecht, hieraan 10 tot 25 miljoen euro extra besteden. Het college kiest letterlijk voor de stoere Rotterdammer, de doorzetter met opgestroopte mouwen – de kansrijken dus. Terwijl de Pauluskerk in toenemende mate aanloop krijgt van mensen die in de schulden komen of dakloos zijn geraakt.”

Wie kampt er met armoede?

„Naast het stereotiepe beeld van de blanke uitkeringsgerechtigde, is er ook de alleenstaande vrouw, al dan niet met kinderen, migrant, met een baan of onderneming, in bijvoorbeeld de arme wijken Delfshaven of Feijenoord. Deze werkende armen redden het vaak niet meer.”

Wat betekent dat voor hen?

„Isolement. Door hun financiële problemen krijgen ze ook sociale problemen, waardoor ze geïsoleerd raken.

Voor kinderen zijn de gevolgen nog vervelender dan voor volwassenen. Hoe loyaal ze ook zijn aan hun liefhebbende ouders, ze krijgen het gevoel er niet bij te horen als ze niet mee kunnen op schoolreisje. Veel scholen hebben het potje waaruit ze dit soort dingen betaalden voor armlastigen, afgeschaft. We willen morgen aan Rotterdam duidelijk maken: Dit willen we niet.”

Welke oplossingen staan u voor ogen?

„Dat is niet eenvoudig, want armoede –in Rotterdam, maar ook elders in Nederland– is een veelkoppig monster.

Eén oplossing is er dus niet. Bij een AOW’er met alleen een uitkering moet de overheid een sociaal vangnet bieden. Het gaat er niet alleen om dat de zak met geld open moet. Er is ook een ander type werkgever nodig. Die moet jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt niet benaderen vanuit hun economische motieven, maar deze groep motiveren door hun een opleiding en werk te geven.

Kerken dienen vanuit de barmhartigheid een vangnet te bieden door individuen in nood te helpen. Daarnaast moeten zij vanuit het streven naar gerechtigheid de buitenwacht laten weten wat er speelt.”

Wat is uw motivatie om dit thema aan te kaarten?

„Jezus zei weliswaar: De armen hebt u altijd bij u, maar dat zei Hij niet uit lijdelijkheid. Jezus zette Zich onvoorstelbaar in, juist voor mensen aan de rand van de samenleving. Dat willen wij ook.”