Dat schrijft de EKD-raad, het hoogste orgaan van de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD), in de recent verschenen notitie ”Christelijk geloof en religieuze veelvuldigheid vanuit protestants perspectief”. Het document is opgesteld door de ”kamer voor theologie” van de EKD, onder voorzitterschap van prof. dr. Christoph Markschies.

Positief pluralisme

De omgang met religieuze verscheidenheid is een „centrale opgave voor de evangelische (protestantse; red.) theologie en de evangelische kerk in onze tijd”, stelt de EKD-raad. De vraag is vervolgens of een „echt, positief pluralisme van religies mogelijk is, een pluralisme dat geen relativering van het eigen geloof in de drie-enige God inhoudt.” Het antwoord is wat de raad betreft bevestigend. „Het bestaan van andere vormen van godsdienstige overtuiging vormt de tegenhanger van de vrijheid van het geloof waaruit christinnen en christenen leven.”

Dit wil niet zeggen dat het onderscheid tussen de religies moet worden uitgewist en alles onder één noemer kan worden gebracht, haasten de auteurs van de notitie zich te schrijven. „Een positief verstaan van religieuze diversiteit beoogt uiteindelijk een versterking van de evangelische identiteit, die zich in dialoog en niet in het isolement ontwikkelt.”

Deze stellingname motiveert de kerk ook om „aan haar eigen belijdenis vast te houden.” Van een aanpassing van haar geloof aan „secularistische tendenzen” of „de onverschilligheid van hen die religiemoe zijn” verwacht zij „geen versterking van haar vrijheid, maar slechts profielverlies.”

De notitie gaat ook in op allerlei concrete vragen waar christenen in het contact met andersdenkenden tegenaan lopen. Mogen zij bidden samen met moslims? Hoe handen en voeten te geven aan zending en evangelisatie? Welke taak ligt er voor diaconieën?

Waar het gaat om de vraag of mensen, ook in de huidige plurale samenleving, buiten het geloof in Christus verloren zullen gaan, blijft het document wat vaag. Illustratief is een zin zoals: „De God, Die de wereld ondanks zijn vijandschap ten opzichte van Hem in Christus verzoend heeft, dwingt niemand tot het geloof en is toch de God van alle mensen, niet alleen van de christenen, maar ook –met Paulus gesproken– „van de Joden en heidenen” (vgl. Rom 3:30).”

Anderzijds wil de EKD-raad niet zomaar meegaan in de opvatting dat de drie monotheïstische godsdiensten in dezelfde God geloven. „Deze negeert waarop het in jodendom, islam en christendom concreet aankomt. Lege abstracties helpen niet verder.”

>>ekd.de/EKD-Texte/christlicher_glaube.htm.