Suleyman Demirel, geboren op 1 november 1924, studeerde in 1949 aan de Technische Hogeschool in Istanbul af als civiel ingenieur en werkte aan allerlei damprojecten. Hij oogstte als hoogste verantwoordelijke bij het ministerie al spoedig waardering voor zijn vermogen in het logge bureaucratische systeem snel beslissingen te nemen.

Na zijn diensttijd ging hij de politiek in via de Rechtvaardigheidspartij (AP). Tweemaal leidde hij deze nieuwe partij bij algemene verkiezingen naar een ruime overwinning, waarbij het programma in sterke mate was afgestemd op de behoeften van de overwegend agrarische bevolking die hij uit eigen ervaring goed kende. In 1964 werd hij met overweldigende meerderheid tot voorzitter te worden gekozen. In 1965 kreeg de partij bij algemene verkiezingen 53 procent van de stemmen en werd Demirel voor het eerst premier, veertig jaar jong.

Onmiddellijk probeerde hij te komen tot een evenwichtiger economische ontwikkeling. Hij deed dit door een strakkere planning en door voorrang te geven aan de industrialisering, de verbindingen op het platteland en de agrarische ontwikkeling.

Demirel kreeg te maken met twee staatsgrepen. In 1971 zette het leger hem aan de kant omdat hij onbekwaam zou zijn, in 1980 gebeurde dit toen het land in een diepe economische crisis verzeild was geraakt en geweld van links zowel als rechts in het land al 5000 mensen het leven had gekost. Toch wilde hij de rol van het machtige leger nog weleens vergoelijken: „Ons leger is niet hetzelfde als dat in vele landen. Het wil niet de macht naar zich toetrekken. De militaire leiders zien het als een van hun taken de staatsinstellingen te verdedigen.”

Demirel was president van 1993 tot 2000. Hij was getrouwd en had geen kinderen. In zijn geboortestreek is een universiteit naar Demirel genoemd.