K. verduisterde het enorme bedrag bij de Stichting Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst (BKVB) en de Stichting Kunst en Openbare Ruimte (SKOR). Bij de BKVB werkte hij als hoofd financiën en daar verdween ook verreweg het meeste geld.

Toen K. in 2010 werd veroordeeld tot vijf jaar was hij al naar Thailand gevlucht. Pas in 2012 heeft hij in Thailand zijn verhaal verteld en weer later kwam hij naar Nederland. Naar eigen zeggen was hij met de verkeerde mensen in contact gekomen en onder druk gezet.

Maar het gerechtshof in Amsterdam vindt het niet aannemelijk dat K. de miljoenen heeft verduisterd omdat anderen hem onder druk hadden gezet. Hij liet zich volgens het hof leiden door „de zucht naar financieel gewin”.

Wel zijn er volgens de rechters aanwijzingen dat hij zijn samenwerking met mensen van „dubieus allooi” heeft onderschat. Daardoor is de fraude waarschijnlijk groter uitgepakt dan aanvankelijk zijn bedoeling was.

Volgens K. „leende” hij aanvankelijk zelf relatief kleine bedragen omdat hij op te grote voet leefde. Uiteindelijk kwam hij naar eigen zeggen in de macht van criminelen, die hem dwongen steeds grotere bedragen op te nemen.

De fraudezaak lijkt ook verband te houden met de moord op Limburger Ronald Noteboren, die in 2009 in stukken gesneden werd teruggevonden langs een Belgische snelweg. Noteboren zou een deel van het geld van het kunstfonds hebben gestolen dat op een rekening was gestort.