Voor de ingang van wijkcentrum Het Onderdak in Krimpen staat een bord met daarop twee koppen koffie, een waxinelichtje en ”Welkom”. Elke woensdag huurt stichting Crimpen-Inn, opgericht vanuit de plaatselijke kerken (zie kader), hier van drie tot zes uur een ruimte voor een inloopmiddag. Vanaf twee uur kunnen bezoekers er al terecht voor taalles, verzorgd door kerkelijke vrijwilligers.

Deze middag buigen twee groepjes zich over een lesboek. Een Vietnamese vrouw woont sinds vier jaar in Nederland. Ze zet haar bril op en leest een tekst voor over iemand die de melk op het fornuis laat aanbranden. Vrijwilliger Yvonne Baas corrigeert zo nodig de uitspraak en gaat na of de vrouw begrijpt wat ze leest. „Wat is zwart?” „Niet wit”, reageert de Vietnamese. „Ja, heel goed.”

Aan een andere tafel zit een groepje Syrische vluchtelingen. Een vrouw met een hoofddoek schuift wat later aan. Vrijwilliger Sandra van Zwienen merkt op dat ze haar een paar weken heeft gemist. „Mijn dochter in ziekenhuis. Operatie. Nu goed”, verklaart de Syrische Basma. De moeder van vier kinderen –de jongste zit in de buggy naast haar– is vijf maanden in Nederland. Ze leest vlot enkele Nederlandse zinnen voor van een papier. „Ik slim”, zegt ze lachend.

Woordzoeker

„Ik heb iets leuks voor jullie als huiswerk”, zegt Sandra aan het eind van het lesuurtje. Ze deelt een woordzoeker uit waarin de dagen van de week en de twaalf maanden zijn verwerkt. „Die mag je thuis opzoeken.” Na afloop vertelt de vrijwilliger dat de taallessen een halfjaar geleden zijn gestart, toen een andere instelling ermee stopte. „Ik had niet verwacht dat ik het zo leuk zou vinden.”

Christel Rijkers heeft intussen een groepje kinderen om zich heen verzameld om mee te knutselen of een spelletje te doen. Ze doet deze activiteiten in het kader van haar stage voor de hbo-opleiding sph. Een Afghaans meisje communiceert met haar via een vertaalprogramma op een smartphone. „Ze is nog maar een paar weken in Nederland”, zegt Christel. Het gezin behoort tot een groep uitgenodigde vluchtelingen die meteen na aankomst in Nederland een woning in Krimpen kreeg toegewezen.

Elders in het pand staat vrijwilliger Wim de Gelder met zwarte handen aan een fiets te sleutelen. De 66-jarige Krimpenaar, voormalig hoofd van de dienst openbare werken en lid van de gereformeerde kerk vrijgemaakt, is een van de klusvrijwilligers. Eens in de drie weken is hij aanwezig om fietsen van onder anderen vluchtelingen te repareren. „In dit werk kan ik mezelf kwijt. Ik word ook weleens gevraagd te helpen bij bijvoorbeeld een verhuizing.”

Maaltijd

De inloopruimte stroomt vanaf drie uur snel vol met autochtone en allochtone Krimpenaren. De meeste van de bijna twintig bezoekers zitten rond een grote tafel. Nadia (45) volgde zojuist de taalles voor gevorderden en zit nu aan de thee. Ze vluchtte zeventien jaar geleden met haar man en twee dochters vanuit Irak naar Nederland. Haar man is sinds enkele jaren werkloos, „door de crisis.”

Nadia bezoekt de inloopmiddagen „voor contact met mensen en om de taal beter te leren. Een paar keer per maand hebben we hier ook een maaltijd. Soms help ik met koken.” Dat het inloophuis wordt gerund door christenen, vindt de islamitische Nadia geen probleem. „Samen leven is belangrijk.” De zondagse lunchbijeenkomsten met een Bijbelse overdenking, samenzang en gebed bezoekt ze niet. „Zondag moet ik m’n huis schoonmaken.”

Ingrid (51) is eveneens een vaste bezoeker van de inloopmiddagen. Enkele jaren geleden kreeg ze na afloop van een kerstviering in een kerk in Krimpen een doosje chocolaatjes met een kaartje eraan van het inloophuis. „Ik ben alleenstaand en ziekelijk. Op een middag zat ik me thuis stierlijk te vervelen en dacht: Ik ga er even kijken. Met de scootmobiel rijd ik hier in een paar minuten heen.”

Sinds de eerste kennismaking bezoekt Ingrid de inloopmiddagen trouw. „Wanneer je alleen bent, duren de dagen lang. Hier kan ik een praatje maken, ook als ik ergens mee zit. Soms doe ik mee met de naailes, en als er een maaltijd is, blijf ik eten. Als dit er niet was, had ik heel weinig.”

Op zondag komt ze steevast naar de lunchsamenkomsten. „Ik heb op een katholieke school gezeten en ging ook naar de zondagsschool. Ik heb wel oren naar het geloof. Van de Bijbelverhalen kun je veel leren. Jaren geleden ben ik bij De Hoop geweest, vanwege verslaving aan harddrugs. Toen deed ik ook mee aan de Bijbelstudies. Ik heb het altijd interessant gevonden.”

Een gewone kerkdienst zou ze op zondag niet snel bezoeken. „Ik ben weleens in een kerk geweest, maar om eerlijk te zijn: tien uur is voor mij te vroeg. Ik heb twee parkieten, een kat en een hond. Daar moet ik eerst voor zorgen. De Bijbelstudie hier begint om halfeen. Dat is beter voor mij. Ik zit op zondagmiddag liever hier dan dat ik thuis in een stoel hang.”

Nieuwsgierig

Vrijwilliger Conny de Koning geniet van de contacten met bezoekers, onder wie veel vluchtelingen, mensen die leven van een uitkering of ervaring hebben met gebroken relaties. Ze is vrijwilliger vanuit de protestantse gemeente (Gereformeerde Bond) en ook lid van het bestuur van Crimpen-Inn.

Conny helpt regelmatig mee met de creatieve activiteiten of het koken voor een gezamenlijke maaltijd. „Er is veel vraag naar halal vlees. Dat halen we vaak samen met een van de vluchtelingen bij een speciale winkel in Rotterdam. We eten ook regelmatig kip, dat vinden de mensen prima.”

De vrijwilliger doet graag dingen samen met de bezoekers. „Dan vraag ik: Schil jij de aardappels, maak jij de salade klaar? Het is een valkuil om de mensen te veel uit handen te nemen. Ik stimuleer hen graag om zo veel mogelijk zelf te doen. Soms leren ze hier iets, bijvoorbeeld tijdens het naaien, waar ze in hun eigen huishouding wat mee kunnen.”

Haar geloofsovertuiging noemt Conny als motivatie voor haar vrijwilligerswerk. „Als je geld doneert voor een project in het buitenland steun je je naaste ook, maar ik heb graag zelf contact met mensen. Ik ben nieuwsgierig naar hun cultuur, hun geloof. En ik vind het belangrijk mensen te accepteren zoals ze zijn. Zo wil ik de liefde van Jezus laten doorschemeren.”

Het geloof komt meer dan eens spontaan ter sprake. „Soms heel verrassend. Tijdens een creatieve activiteit schreef iemand op een werkstuk: „God is liefde.” Een ander was op een zondag bij de lunchdienst geweest. Toen ze hier de volgende avond kwam eten, vroeg ze: Zal ik eens bidden? Een ander reageerde: „Ik wist niet dat jij dat kon.” Dat levert mooie gesprekken op.”

Dvd’s kijken

Martin (38) vertelt dat hij begeleid zelfstandig woont. Thuis kijkt hij vaak een groot deel van de dag dvd’s. Hij is blij dat hij daarnaast een paar keer per week terechtkan bij Crimpen-Inn of de inloop van een andere instelling. Ook de lunchdiensten bezoekt hij. „Ik ben geen christen, maar geloof wel dat er iets is na dit leven. Thuis lees ik nooit in de Bijbel, maar ik vind het prima dat het hier wel gebeurt.”

Petra (38) –„ik heb een UWV-uitkering”– bezoekt zowel de inloopmiddagen als de zondagse samenkomsten. „Het is hier gezellig en tijdens de bijeenkomst op zondag vind ik rust. Ik kijk er altijd weer naar uit.” Ze heeft geen christelijke achtergrond en noemt de kennismaking met de Bijbel en het geloof „interessant.” „Ik luister thuis via YouTube naar nummers die ik hier heb gehoord. ”Abba Vader”, spreekt me bijvoorbeeld erg aan. En ”Als het leven soms pijn doet”.”

Petra kwam via via in het inloophuis terecht. Om meer bekendheid te geven aan Crimpen-Inn heeft ze een Facebookpagina opgezet. „Ik denk graag mee. Er komen hier veel mensen die geen familie hebben. We hebben gevraagd of we hier ook de jaarwisseling kunnen vieren. Dat wordt besproken. Ik hoop dat het doorgaat.”

serie 
Christen in de samenleving

Dit is het laatste deel in een serie.

Crimpen-Inn

Plaats: Krimpen aan den IJssel, 29.000 inwoners.

Organisatie: Stichting Inloophuis Crimpen-Inn.

Gestart: Najaar 2012.

Betrokken kerken: De stichting is opgericht door het Platform Plaatselijke Diaconieën Krimpen aan den IJssel. Daarin zijn bijna alle plaatselijke kerken vertegenwoordigd: vijf wijkgemeenten van de protestantse gemeente, gereformeerde kerk vrijgemaakt (gkv), gereformeerde gemeente, oud gereformeerde gemeente en een evangelische gemeente. De protestantse gemeente en de gkv dragen het inloophuis financieel. Diverse leden van het diaconale platform ondersteunen ook het Krimpense project Schuldhulpmaatje, werken samen in een noodfonds en ondersteunen de lokale voedselbank.

Inloop: Open inloop op maandagavond en woensdagmiddag; zondagmiddag lunchbijeenkomst met Bijbelvertelling.

Activiteiten: Nederlandse taallessen, fietslessen, kindermiddagen, naailessen, twee keer per maand gezamenlijke maaltijd, twee keer per jaar haren knippen, kleine klussen voor de gasten zoals fietsen repareren, zomeruitje, kerstdiner.

Aantal vrijwilligers: Circa 35.

Aantal bezoekers: Gemiddeld tien tot twintig op de woensdagmiddagen en acht op de zondagen.

Van inloopmiddag tot zomeruitje

Henk van der Sijden is voorzitter van stichting Inloophuis Crimpen-Inn. „Tot een paar jaar geleden werkte ik als directeur van een vrouwenopvangcentrum in Gouda. In hetzelfde pand hadden kerken uit die stad een inloophuis ondergebracht. Daar was ik erg enthousiast over.”

Toen hij in 2012 met pensioen ging, nam Van der Sijden, destijds diaken in de protestante gemeente (Gereformeerde Bond), het initiatief om ook in Krimpen zoiets te beginnen. „Ik heb het neergelegd bij het Platform Plaatselijke Diaconieën Krimpen aan den IJssel, dat het heeft opgepakt. De vrijwilligers komen uit alle kerken. Mooier kun je het niet hebben. In het begin groeide het aantal deelnemers aan onze activiteiten gestaag. De laatste tijd is dat vrij stabiel. Of veranderingen rond de WMO tot extra bezoekers en hulpvragen zullen leiden, moeten we afwachten.”

Op jaarbasis heeft het inloophuis z’n 7000 tot 8000 euro nodig voor zijn activiteiten, waarvan twee kerken (de protestantse gemeenten en de gereformeerde kerk vrijgemaakt) samen 4000 tot 5000 euro opbrengen. „De gemeente Krimpen geeft 1900 euro subsidie voor de huur van het pand. Zij ziet ons als een maatschappelijke voorziening waar de bevolking baat bij heeft. We krijgen ook subsidie voor een zomeruitje met de bezoekers. Vorig jaar zijn we met de bus naar Schoonhoven geweest. Daar hebben we een stadswandeling gemaakt en kregen we een rondleiding in de Grote Kerk.”

Via de kerkbladen worden de plaatselijke kerken regelmatig geïnformeerd over wat er rond het inloophuis gebeurt. „Op die manier hopen we het meeleven met dit werk en vooral het gebed ervoor te bevorderen.”