Van Grol: De vervolgde kerk wereldwijd raakt mijn hart
WOUDENBERG. De vervolgde kerk heeft zijn hart. André van Grol (48) treedt dit najaar aan als directeur van Stichting De Ondergrondse Kerk (SDOK). „Lijden we écht mee met christenen die verschrikkelijk lijden? In Syrië, Nigeria, Noord-Korea?”
Van Grol, wonend te Woudenberg, volgt per 1 oktober SDOK-directeur Edwin Baelde op, die sinds 2005 de scepter zwaait over de organisatie in Gorinchem. Van Grol wordt eindverantwoordelijk voor alle activiteiten van de SDOK, terwijl Baelde zich gaat toeleggen op het internationale netwerk.
Van Grol was van 1990 tot 1994 betrokken bij het werk van Kom over en help in Roemenië. Verder werkte hij van 1994 tot 1999 voor Kom over en help als hulpverleningscoördinator in Albanië. De afgelopen elf jaar was hij locatiedirecteur op het Van Lodenstein College in Amersfoort. „Een hele verandering, maar ook een mooie verandering”, zegt Van Grol over zijn overstap naar de SDOK.
U hebt uw sporen verdiend in het onderwijs. Gaat u het missen?
„Zeker. Het is wel zo dat managementstaken niet mijn grootste passie zijn. Ik genoot van persoonlijke gesprekken met leerlingen, hoewel de reden waarom ze zich bij mij moesten melden niet altijd positief was. Corrigerende gesprekken, noemen we dat netjes. Juist daarin kon ik zaken aan de orde stellen die er écht toe doen. Waar leef je voor? Maar ook om te vertellen hoe mooi het is om de Heere te volgen. Vaak heb ik later van leerlingen gehoord: Dat gesprek vergeet ik nooit weer.”
Wat hebt u met de vervolgde kerk?
„De positie van christenen in de verdrukking heeft me altijd geboeid. Ik voel me verbonden met vervolgde christenen wereldwijd. Deze broeders en zusters, met wie we één zijn in het geloof, lijden vaak op een verschrikkelijke manier. Mijn betrokkenheid voert terug naar de tijd dat ik actief was voor Kom over en help in Roemenië. Als je achter het IJzeren Gordijn kwam, was er altijd maar één ding dat bindt en moet verbinden: het geloof in Jezus Christus. Ook in Kosovo en Albanië.”
Hoe geeft u zelf concreet aandacht aan de vervolgde kerk?
„Het is niet zo dat ik een reeks landen heb bezocht waar christenen worden vervolgd. Ik volg de situatie in onder meer Noord-Korea, Kenia, Syrië en Nigeria echter met meer dan gewone belangstelling. Verder dragen we in ons gezin deze christenen dagelijks op in het gebed. Via de gebedskalender van Open Doors.”
Waarom zo’n overstap?
„Ik heb me de afgelopen maanden afgevraagd: wat is de weg die de Heere met mij en ons gezin voor heeft? Het is ons gebed geworden of ik iets anders mocht gaan doen. Om mijn hart te volgen, want mijn hart ligt bij evangelisatie.
Ik heb pas het boek van Wurmbrand over zijn gevangenschap in Roemenië weer eens gelezen, zonder dat ik wist van een vacature bij de SDOK. De Heere leidt dat. Hij leidt het leven van iedereen, en wonderlijk genoeg ook dat van mij. Achteraf zie je dingen soms ineens samenvallen. Ik richt me nu op het reformatorisch onderwijs, straks mag ik me inzetten voor christenen wereldwijd.”
Wat houdt uw werk straks in?
„Een van mijn grootste uitdagingen is de bewustwording over de vervolgde kerk te vergroten. Te verdiepen, te verbreden. Als directeur ben ik verantwoordelijk voor de SDOK-activiteiten, in Nederland en wereldwijd.”
Heeft de gereformeerde gezindte oog voor de nood van vervolgde kerk?
„Het wisselt. Er zijn gemeenten en predikanten die veel oog hebben voor deze christenen en hen regelmatig opdragen in het gebed. Dat is heel belangrijk. Er zijn ook kerken en predikanten waar het niet zo leeft. De Heere houdt ons echter voor: als één lid lijdt, lijden alle leden. De vraag is of wij als christenen, door onze riante positie, wel zo meelijden.”
Op welke manieren kan de bewustwording worden vergroot?
„Niet alleen door het gebed, maar bijvoorbeeld ook door gesprekken te voeren met christenen die echt in de branding van het leven staan. Via Skype bijvoorbeeld. Of door tijdens bijeenkomsten met hen in gebed te gaan. Ze kunnen echter ook ons bemoedigen. Het belangrijkste voor hen en voor ons is dat we geloven in Jezus Christus en Hem hartelijk belijden als onze Zaligmaker. Niet alleen vanuit de opvoeding, niet op bepaalde momenten tijdens een kerkdienst, maar elke dag. Heel dicht bij Hem levend.”
Wat gaat u anders doen?
„Ik ga niet uit van een koerswijziging. De SDOK is een krachtige, overzichtelijke, professionele organisatie. De vraag is hoe we ons doel en missie nog beter kunnen realiseren. Misschien door samenwerking met andere organisaties. Nee, daar ga ik nu geen uitspraken over doen.”
De huidige directeur werkt al tien jaar bij de SDOK. Niet bang dat hij u straks voor de voeten loopt?
„Nee. We hebben goede afspraken gemaakt.”
Het werk groeit?
„Het werk breidt zich behoorlijk uit. De organisatie groeit uit haar jasje. Dat betekent echter ook dat het met de vervolgde kerk niet goed gaat. We moeten onze ogen daar niet voor sluiten. De vervolging neemt niet alleen wereldwijd toe, maar wordt ook heftiger. Op de SDOK-site staan beelden met verhalen van vervolgde christenen. Aangrijpend. Terwijl de heftigste er nog niet eens op staan.”
Dertien maanden gemarteld om het geloof
Syrië, Sudan, Noord-Korea, Bhutan, Nigeria. Stichting De Ondergrondse Kerk (SDOK) zet zich in voor verdrukte christenen wereldwijd. Bijvoorbeeld voor Ibrahim in Sudan. Moslimextremisten dreigen hem te vermoorden. Ibrahim vlucht naar Tjsaad, raakt teleurgesteld in de islam en komt na een zoektocht tot geloof.
Of voor Bae. Dertien maanden lang wordt hij dagelijks gemarteld in zijn cel in Noord-Korea, omdat hij gelooft in Christus. Of voor de Pakistaanse Asian Bibi. De SDOK verzamelde met anderen ruim 40.000 handtekeningen voor haar. In meer dan vijftig landen lijden christenen om hun geloof. Soms dagelijks, vaak zwaar.
