Toch beseft iedereen dat het bijhouden van een goede administratie van levensbelang is voor een bedrijf of voor een zelfstandige. Wie dat laat sloffen, weet dat hij een keer de tol betaalt. Het papierwerk hoort er nu eenmaal bij, moet regelmatig worden bijgehouden en vergt concentratie. Een nulletje te veel of te weinig, kan veel ellende brengen – ook als dat niet met opzet is gedaan.

Hoe nodig het ook is om een goede administratie te voeren, het is niet zonder reden dat er in veel sectoren wordt geklaagd over de regeldruk en de bureaucratie. Men hoort die klacht bijvoorbeeld bij de politie, onder artsen en in het onderwijs. Een belangrijk deel van hun werktijd besteden professionals aan het invullen van formulieren waardoor controlerende (overheids)instanties hun werk kunnen monitoren. Dinsdag dienden 7800 huisartsen een protest in tegen de „absurde formulierendruk.”

Wie de klacht van deze medici nader beschouwt, zal snel tot de conclusie komen dat er best een kern van waarheid in zit. Wat voor zin heeft het om jaar op jaar hetzelfde recept uit te schrijven voor patiënten die blijvend een hulpmiddel nodig hebben vanwege hun beperking? Iedereen weet dat er voor deze betreffende man of vrouw nooit meer verbetering zal optreden. En toch zijn huisartsen druk met het invullen van tal van formulieren om de zorgverzekeraars te informeren over iets wat deze allang weten. Dat de dokters graag zien dat deze papierberg fors slinkt, is niet meer dan billijk. Zo vloeit immers kortbare werktijd van de artsen weg naar overbodig werk; tijd die ze anders zouden kunnen besteden aan de zorg voor patiënten.

Het lijkt ook in Den Haag door te dringen dat er iets moet veranderen. Het kabinet deed bij zijn aantreden de schone belofte de regeldruk en de bureaucratie aan te pakken. Inmiddels is wel duidelijk dat deze operatie heel moeilijk uitvoerbaar is. Niet zozeer omdat het lastig is om regels te schrappen. Dat is met een pennenstreek gedaan.

Het probleem zit in de cultuur. Op ministeries zit vaak een diep wantrouwen jegens instellingen die de regels moeten uitvoeren. Daarom willen ze aan de hand van registraties en evaluatieformulieren artsen, politiemensen en docenten volgen.

Onbegrijpelijk is dat niet. Wie beleidslijnen uitzet en regels stelt, moet controleren of die wel worden uitgevoerd. Van belang is wel daarin maat te houden. Nu is de regeldruk soms onaanvaardbaar. Wil het kabinet daar echter iets aan doen, dan zal het een bewindsman daar expliciet mee moeten belasten. Net zoals oud-minister Timmersmans die taak heeft binnen de Europese Commissie. De moeilijkste opdracht zal dan zijn het diepgewortelde wantrouwen weg te nemen. Dat is een lastige klus. Het afgraven van de papierberg vergt jaren.