In de jongste aflevering van de zaterdagse RD-rubriek ”Wandelgangen” beweert Addy de Jong dat de ChristenUnie met de permanente campagne (te?) zwaar op „daden en emoties” leunt. „Het woord, de redenering, de logica, de grondslag” zouden in de verdrukking komen.

Het tegendeel is waar, zou ik willen zeggen. Juist die traditionele elementen komen opnieuw tot leven in de permanente campagne. Want hoe zat het ook al weer met een geloof zonder werken?

Schoonheidsidealen
Eind vorig jaar (22 november 2003) las ik in NRC Handelsblad een interview met Naomi Wolf, overgenomen uit de Sunday Times. Wolf is een bekende Amerikaanse schrijfster en feministe. Ze heeft zich altijd verzet tegen de onmenselijke schoonheidsidealen die onze samenleving aan jonge vrouwen oplegt. Het artikel gaat over het effect van de overaltegenwoordige erotiek en pornografie op de man-vrouwrelatie. Denk aan spam (ongewenste e-mails) over borstvergroting, pop-ups of andere advertenties van pornosites op internet, lingeriereclame op abri’s en grof, seksueel gekleurd taalgebruik. De conclusie van deze progressieve vrouw: Porno en een van de seks vergeven maatschappij zijn afstompend en maken van mannen slechte echtgenoten.

Daarom, zo zegt ze nu -met hetzelfde air van wetenschappelijkheid als waarmee indertijd de vrije seks gepropageerd werd- moeten we in de leer gaan bij de traditionele culturen. Want seksualiteit verliest alle kracht en spanning als ze altijd en overal vrij verkrijgbaar is. In oude culturen, zegt Wolf dan in dat artikel, wisten ze tevreden te blijven „met de borsten van de vrouw van hun jeugd.” Joden en christenen kennen die uitdrukking! Waar komt mevrouw Wolf na ruim dertig jaar experimenteren met vrije seks dus uit? Juist, bij het eeuwige Woord van de Schepper, dat zo lang dominant geweest is in onze cultuur.

Opnieuw wordt de kracht ervan getoond. Daarmee is de schade niet hersteld, maar het Woord is wel terug, midden in het maatschappelijk debat. De ChristenUnie wil daar op inhaken en kan daarover niet zwijgen. Onze jongeren deden dat bijvoorbeeld in het kader van de permanente campagne al met de actie ”Stop de porno”.

In hetzelfde weekend dat ik de uiting van Wolf zag, congresseerde D66 in Maastricht. Partijleider Dittrich deed daar een -voor de drijvende kracht achter het vroegere paars en het huidige lila- heel opmerkelijke constatering. Hij zag dat de liberalisering en de individualisering een wat „rauwe” samenleving hadden opgeleverd. In de drang naar vernieuwing zijn we onderweg iets kwijtgeraakt, aldus Dittrich.

Ook Femke Halsema van GroenLinks gaf afgelopen weekend toe dat de revolutie van de jaren ’60 en ’70 van de afgelopen eeuw haar schaduwkanten heeft.

Inderdaad, het is er niet beter op geworden. Maar hoe haal je terug wat we kwijt zijn geraakt? Ook daar wil de permanente campagne een antwoord op zoeken. We doen dat vanuit het beproefde gedachtegoed waaruit de ChristenUnie ontstaan is.

Missie
Het is tijd voor de missie van de ChristenUnie. Tijd om daar niet alleen bij stil te staan, maar ook om de reikwijdte en de noodzakelijke uitwerking opnieuw te doordenken. Eerst nog maar eens een keer de tekst van die missie:

„De ChristenUnie wil de samenleving dienen door haar meer te laten functioneren naar Gods wil. Daartoe streeft zij ernaar op elk politiek niveau zo krachtig mogelijk vertegenwoordigd te zijn. De ChristenUnie fundeert haar opvattingen over de politieke vraagstukken van vandaag op het Woord van God.”

Voor een beweging met zo’n missie zijn er tegen de geschetste achtergrond grote kansen om krachtig aan de weg te timmeren. Het feit dat de politieke arena is uitgebreid tot de media, helpt daarbij enorm. De links-liberale revolutie van de tweede helft van de vorige eeuw is mislukt. De wereld, ons land is er niet beter op geworden met alle verworven individuele vrijheden. Daar is bijna iedereen nu wel van overtuigd. Het probleem zat hem niet in de zuilen, een vermeende spruitjeslucht, seksuele taboes of sociale controle, integendeel. Maar intussen is er wel veel afgebroken en kapotgemaakt. Het meest misschien wel het besef dat het ook anders kan in Nederland.

In de permanente campagne willen we samen met verwante maatschappelijke organisaties laten zien dat er werkbare alternatieven zijn voor tal van politieke dilemma’s. Naomi Wolf en de geschiedenis tonen aan dat het heilzaam is als je daarbij luistert naar het Woord van God.

Dan laat je geen verslaafden over aan hun lot met een dosis van staatswege verstrekte heroïne. Dan zeg je niet tegen een prostituee die tegen haar wil achter het raam zit dat ze een vrij en gerespecteerd beroep heeft. Dan bescherm je kinderen (en mannen) tegen overaltegenwoordige pornografie op ooghoogte. Dan beweer je niet dat scholen die Gods heilzame geboden doorgeven, de integratie van allochtonen in de weg staan.

Dit soort zaken pakken we op in de permanente campagne. Zo leidde de actie ”Meer hoop zonder dope” met ex-verslaafden via inbreng van onze maatschappelijke partners tot een nader onderzoek naar de vrije verstrekking van heroïne. En onze actie samen met organisaties voor de opvang van prostituees kon in de Kamer (daar met steun van de SGP) verzilverd worden met geld voor beleid zoals de ChristenUnie dat voorstaat: opkomen voor de zwakken. Als iemand dat „straatvechten” wil noemen, vinden wij dat prima. We zullen die naam dragen als geuzennaam!

Woorden niet genoeg
Het ging in deze reactie en het gaat in de permanente campagne om illustraties van het feit dat vanuit het Woord geïnspireerde politieke actie herstellend kan zijn in een door revolutie van haar ankers losgeslagen samenleving. Woorden alleen lijken niet meer genoeg te zijn. Deze acties zien we als politieke werken die logisch voortvloeien uit het in onze grondslag vastgelegde geloof.

De Jong stelt in zijn artikel dan ook terecht dat het onderscheid tussen de ChristenUnie en het „gouvernementele CDA” (en SGP?) hiermee voor elke kiezer „in één oogopslag helder kan zijn.”

De auteur is directeur van het landelijk bureau van de ChristenUnie.