Weidmann wijst daarin op het verbod op de financiering van overheden via de ECB. Dat verbod wordt volgens hem overtreden doordat er kredieten worden verstrekt aan Griekse banken die geen toegang meer hebben tot de financiële markten en die het geld gebruiken om de eigen overheid van leningen te voorzien.

De kritiek van Weidmann richt zich op de verstrekking van zogeheten ‘emergency liquidity assistance’ (ELA). Die steun wordt niet verstrekt door de ECB, maar door de centrale bank van Griekenland. Voor de steun is echter instemming nodig van de ECB, die alleen akkoord mag gaan als de hulp is bestemd voor banken met tijdelijke geldproblemen.

Griekse banken zijn grotendeels afhankelijk geworden van de noodsteun. Door de enorme onzekerheid over de toekomst van Griekenland zien de banken veel geld wegstromen van klanten die hun spaartegoeden willen beschermen tegen een eventueel afscheid van de euro.

ECB-bestuurders kunnen met een tweederdemeerderheid besluiten de noodsteun aan de banken te staken. Daarmee zou een vertrek van de Grieken uit de euro echter heel dichtbij komen.

Volgens Weidmann wordt de ECB nu dan ook misbruikt als redder van Griekenland. „Het besluit over de toekomst van Griekenland in de monetaire unie moet door de politiek worden genomen. De ECB is niet verantwoordelijk voor de samenstelling van de muntunie of de verstrekking van hulpleningen.”