Een voorbeeld is de recente bed-bad-brood-discussie, over de opvang van vluchtelingen. De internationale mensenrechtenorganisatie Raad van Europa in Straatsburg wees terug naar de Nederlandse overheid om met een oplossing te komen, maar de visie van de regeringspartijen VVD en PvdA stond lijnrecht tegenover elkaar. „Dit is een politieke discussie geworden, in plaats van een discussie over de rechten van vluchtelingen hier”, zegt een woordvoerster van het College. Om voor opvang in aanmerking te komen, moeten uitgeprocedeerde asielzoekers meewerken aan hun vertrek. „Deze voorwaarde staat op gespannen voet met de mensenrechten.”

Nederland heeft nu ruim een jaar een Nationaal Actieplan Mensenrechten. In de rapportage wordt geconcludeerd dat er op bepaalde punten vooruitgang is, maar dat er ook nog veel winst te behalen valt. „Op het gebied van beleid, regels en wetten doet Nederland het goed. Maar als er bijvoorbeeld discriminerende uitlatingen zijn, laat de overheid het afweten”, aldus de woordvoerster.

Terwijl het juist belangrijk is dat de overheid zich actief uitspreekt tegen racisme. „Bijvoorbeeld bij de selfie die een aantal voetballers van het Nederlands elftal had gemaakt. Daar kwamen allemaal racistische reacties op. Het is belangrijk dat vanuit de politiek dan meteen een krachtig geluid komt, om te laten zien dat dit niet getolereerd wordt.” Dat geldt ook voor discriminatie bij bijvoorbeeld sollicitaties en stages. „Het College heeft vorig jaar meerdere zaken behandeld van mensen die op grond van hun afkomst of huidskleur een disco niet in mochten, of geen stageplek kregen omdat ze een hoofddoek dragen.”

Volgens de woordvoerster moet de Nederlandse overheid veel meer ambitie tonen op het gebied van mensenrechten. „En niet achterover leunen en maximaal rekken voordat er een beslissing moet worden genomen.”