Bij de herdenking onthulden kolonel Jan Willem Maas en anderen een monument op de plek aan de Kapellerlaan in Roermond waar 
in de nacht van 9 op 10 mei 1940 de eerste schermutselingen plaatsvonden. Bij de onthulling van 
het monument was ook de 97-
jarige veteraan Johan Jessen aanwezig. Hij was een van de soldaten die bij de Maasbrug wacht hiel-
den en de brug opbliezen.

Als Nederlandse soldaten vermomde Duitse militairen probeerden de Maasbrug in Roermond in handen te krijgen. Nog voordat ze de brug bereikten, werden ze ontdekt en tegengehouden. Dat leidde tot schieten over en weer. Om verder oprukken door de Duitsers te verhinderen, bliezen Nederlandse militairen de bomen op de Kapellerlaan op, waardoor die op de weg vielen. Daarop trokken de Duitsers zich tijdelijk terug.

De opzet van de Duitsers om de Maasbrug ongeschonden in handen te krijgen, mislukte. Na het incident bliezen soldaten van het 17e grensbataljon de Maasbrug om 3.50 uur op. Tien minuten later begon de grote Duitse aanval.

Bij de Duitse inval in Nederland overschreden zes pantsertreinen de Duits-Nederlandse grens. Duitse parachutisten landden op strategische punten in de Nederlandse verdediging. Landtroepen bezetten bruggen, zoals de Moerdijkbrug en de Maasbruggen in Rotterdam. In hoog tempo ging het Duitse leger verder het land in. Dit was het begin van de Duitse bezetting, die tot 5 mei 1945 zou duren. Overigens was Texel pas op 20 mei 1945 vrij.

Het Nederlandse leger bood verzet, maar bleek totaal niet opgewassen tegen de Duitse oorlogsmachine en capituleerde op 15 mei 1940. Dat was een dag nadat de Duitsers Rotterdam hadden gebombardeerd. Daarbij werd bijna de hele historische binnenstad van de Maasstad vernietigd. In die dagen vluchtte koningin Wilhelmina naar Londen, gevolgd door haar familie en het kabinet.

In de meidagen van 1940 kwamen 2200 Nederlandse militairen om het leven en raakten er 2700 gewond. Er vielen ook 2000 burgerslachtoffers. Joden moesten vanaf 1942 een gele davidster dragen. In juli 1942 begonnen de Duitsers met het deporteren van Joden. Van de 110.000 Joden die er zijn weggevoerd keerden er na de Bevrijding 5000 terug.

Tot twee keer toe kwamen Nederlanders in opstand. Op 24 februari 1942 werd er een staking gehouden als protest tegen de Jodenvervolging. In 1944 legde het Nederlandse spoorwegpersoneel het werk neer.