Vrijdag, 12.30 uur. In de rechterzijbeuk van de Walburgisbasiliek loopt een foto-expositie over het verwoeste Arnhem na de Tweede Wereldoorlog. In de linkerzijbeuk wordt de kaars aangestoken, in verbondenheid met slachtoffers van oorlogsgeweld en nabestaanden, waar ook ter wereld. Aan de muur hangt een ijzeren kruis. Links ervan bevindt zich fotomateriaal van de verwoeste kathedraal in het Engelse Coventry, rechts ervan beelden van de in de oorlog verwoeste Walburgis in Arnhem. Op de vloertegels staat een kunstwerk dat Jezus in Gethsémané uitbeeldt, met de slapende discipelen.

Als het gebeier van de klokken wegsterft over de stad, heffen dertien bezoekers het openingslied aan: „Neem mij aan zoals ik ben, zuiver uit wie ik zal zijn, druk Uw zegel op mijn ziel.” Het wordt ook gezongen in het Engels: „Take, o take me as I am.”

Jaap van Dijkhuizen, van de werkgroep Coventry Beraad Arnhem, legt aan de bezoekers uit wat ze hier doen. „Het Coventry Vredesgebed is begonnen in het Engelse Coventry, waar de St. Michaëlkathedraal in de oorlog zwaar werd verwoest. Sinds het einde van de oorlog wordt er in 160 steden overal ter wereld die in het verleden geteisterd zijn door oorlogsgeweld, gebeden voor vrede en verzoening. In de ruïnes van de vernietigde kathedraal in Coventry werden bij opruimwerkzaamheden spijkers gevonden die in een kruisvorm lagen, het ”Coventry Cross of Nails”. Daaruit is een wereldwijde verzoeningsbeweging op gang gekomen, tot in Berlijn, Sierra Leone en New York.”

Er is een moment van stilte, waarin gepeins ontstaat over zinloos geweld, dodelijke slachtoffers en het verlangen naar vrede.

Van Dijkhuizen opent de Bijbel. Hij leest uit Ezechiël 37, over het dal met de dorre doodsbeenderen. Dan volgt een litanie van vrede en verzoening, op basis van Jakobus 3:13-18: „Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort, voor hen die vrede stichten.” Er wordt gebeden om vergeving voor onverschilligheid, die een muur optrekt tussen mensen, voor gebrek aan vertrouwen, voor het gemak waarmee mensen de schepping beschadigen, voor het gebrek aan solidariteit met gevangenen, ontheemden en vluchtelingen, voor het ontbreken van respect en liefde voor de naasten, voor de hoogmoed waarmee mensen zichzelf tot middelpunt maken.

In de kring kan hardop voorbede worden gedaan, door wie dat wil. De één bidt voor de mensen in Nepal, de ander voor de spanningen in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika, een derde voor de minderheden in Nederland, of ze nu christelijk zijn of niet. „Heer’, ontferm U.”

Lied 993 uit het Liedboek voor de Kerken klinkt op. Het is van Willem Barnard: „Kerk en wereld samen, vasteland en zee, worden ja en Amen, ja uit ja en nee.”

De zegenbede besluit het gebed om vrede: „De Levende verheffe Zijn aangezicht over ons en geve ons vrede. Amen.”

Een ouder echtpaar uit Venray was zomaar per ongeluk de Walburgisbasiliek binnengelopen, zeggen ze. Martin: „Het verwondert ons dat hier zomaar iedere week gebeden wordt voor vrede. We kenden deze traditie niet, maar het spreekt ons wel aan. Carla: „We hadden nog nooit van het Coventry Beraad gehoord, maar ik vind het indrukwekkend. Zoiets moeten ze bij ons in Venray ook maar eens gaan doen.”

De klokken luiden. De vlag met ”Peace” wordt gestreken en ingehaald. Het wekelijkse vredesgebed is voorbij.

Lees ook

Den Helder bidt elke week om vrede en verzoening, Reformatorisch Dagblad (31 oktober 2014)

Bidden voor vrede, Reformatorisch Dagblad (28 augustus 2014)

Coventry-vredesgebed van start in Wageningen, Reformatorisch Dagblad (12 juni 2014)