Het onderzoek naar de toedracht van de dood van G. loopt nog. Hij werd donderdag tot levenslang veroordeeld voor een dubbele moord in Venray in 2006.

De Vries vindt het opvallend dat G. zo kort na het uitspreken van dat vonnis de hand aan zichzelf heeft geslagen. „Maar je ziet het vaker: gedetineerden zijn erg creatief in het vinden van manieren. Als iemand echt dood wil, lukt dat.” Als voorbeelden noemt hij iemand die zich heeft opgehangen aan de knop van een verwarming op een hoogte van 1 meter 10 en een man die zelfmoord weet te plegen met het kraantje van een spoelbak.

„Er stond nog een hoger beroep open. Kennelijk was hij in een bepaalde depressieve gemoedstoestand.” De Vries schetst een mogelijk scenario: „G. komt terug in zijn cel, gaat rond half elf op bed liggen en doet het licht uit. Dan neemt hij een overdosis pillen.” Cameratoezicht helpt dan niet, denkt hij. „Je kunt moeilijk iemand elk uur wakker maken om te kijken hoe hij eraan toe is. Dat zou een vorm van marteling zijn.”

Peter R. de Vries brengt in herinnering dat Lau G. eerder een poging tot zelfmoord deed. „Was dat serieus of een vraag om aandacht voor zijn zaak? Wilde hij er bijvoorbeeld mee bereiken dat hij in de gevangenis onder een ander regime zou vallen?” En behalve vluchtgevaarlijk was G. vermoedelijk ook een gevaar voor justitie. „Officieren van justitie verkeerden in de veronderstelling dat er dreiging uitging van of via Lau G.” Enkelen hebben volgens De Vries gedurende langere tijd persoonlijke bescherming gekregen.