Leek, want in mum van tijd verwerkte Moszkowicz zijn zakelijke neergang in een vlotgeschreven, autobiografisch getinte thriller en legde zo de basis voor een nieuwe carrière. Inmiddels is hij ook gepresenteerd als toekomstig lijsttrekker van het uit de PVV afkomstige VoorNederland (VNL).

Wat mag het volk verwachten van politicus Moszkowicz? Zijn opdracht is ervoor te zorgen dat zijn kinderen en hun kinderen een veilige en vrije toekomst krijgen, liet de nieuwe lijsttrekker gisteren weten. Dat doet denken aan de taakopvatting van managementgoeroe Emile Ratelband, die zich in het verleden eveneens voorstelde als de waakhond van het Nederlandse volk. Dat gebeurde in 2002 toen hij zich tijdens een clowneske persconferentie voor zijn woning presenteerde als lijsttrekker van Leefbaar Nederland.

Net als destijds Ratelband meent ook Moszkowicz vanwege zijn levenservaring meer dan geschikt te zijn voor het politieke metier. En zo zijn er wel meer overeenkomsten te noemen. Ratelband werd destijds met Leefbaar Nederland overvleugeld door de LPF, net zoals Moszkowicz met zijn VNL momenteel totaal onzichtbaar is in de schaduw van de PVV. Leefbaar Nederland slaagde er evenwel niet in aan die situatie van onzichtbaarheid een einde te maken door een lijsttrekker naar voren te schuiven met persoonlijk charisma. Of VNL daar wel in zal slagen, is zeer de vraag.

Dat Nederland een groot rechts electoraat heeft, staat vast. Dat electoraat wordt momenteel echter meer dan voldoende bediend door VVD en PVV, ten dele nog aangevuld met CDA, die alle debatten over rechtse thema’s (kleine overheid, lagere belastingen, harder straffen en streng asielbeleid) domineren. Wie wil mee-eten uit de rechtse ruif moet politiek geloofwaardig zijn, geschoold zijn in het conservatieve, rechtse denken én genoeg dossierkennis hebben om het een minister of staatssecretaris moeilijk te kunnen maken. Anders passeert de stroom wetsvoorstellen waar vaak een coalitiemeerderheid voor is geruisloos de Tweede Kamer en kijkt de nieuwkomer vanaf de zijlijn toe.

Tussen de bedrijven door kan een beginnend politicus best eens Kamervragen stellen over een onhandige tweet van een politiechef uit Finsterwolde, of voor een wereldvreemd ogend, lankmoedig vonnis over een tasjesdief; zeg maar over de spreekwoordelijke bedrijfsongevallen. Wie echter meent daarmee een voorstaande plek te kunnen opeisen in het Nederlandse partijpolitieke landschap is naïef.

Moszkowicz eindigde, nadat zijn advocatencarrière flopte, niet in de goot en dat is verheugend. Maar door in het voetspoor te treden van politieke mislukkelingen als Emile Ratelband en Peter R. de Vries en zich op het VNL-schild te laten hijsen, geeft hij er opnieuw blijk van een overmoedig man te zijn.