Ds. Olyott in Leicester: Valkuil voor predikant is indruk te willen maken
LEICESTER. De tweede zonovergoten dag van de predikantenconferentie in Leicester begint met een gebedssamenkomst waarin de lof op God en de afhankelijkheid van Zijn genade en leiding uitgesproken worden.
Ds. Stuart Olyott, voormalig predikant in Liverpool en gemeentestichter, laat ons in zijn lezing zien hoe Paulus met lijden omging. In 2 Korinthe 11 en 12 lezen we een van de weinige uitlatingen over zijn eigen lijden en tegenslag. Ds. Olyott verbindt daaraan de les dat een christen niet met zijn tegenslagen te koop moet lopen. Het is beter om goed van God te spreken dan te klagen over eigen ontberingen. Soms is het nuttig en nodig om het lijden te benoemen. In de tweede brief aan de gemeente van Korinthe vinden we daarvan een voorbeeld. Paulus somt een lange lijst aan verdrukkingen op. In het licht van het lijden van Paulus valt het lijden van de meeste aanwezige voorgangers mee.
In de gemeente zijn zogenaamde pseudo-apostelen actief. Ze beroemen zich op hun geestelijke ervaringen en prestaties en ontlenen daar hun geestelijke status aan. Ds. Olyott wijst in dit verband op een valkuil voor predikanten van vandaag: iets willen zijn of worden, indruk willen maken, een naam willen opbouwen.
Het is bemoedigend om te horen dat God geen buitengewone predikanten maar gewone dienaren van het Woord gebruikt om Zijn bijzondere Evangelie te verkondigen. De schat van het Evangelie schittert nog altijd door gebroken aardewerk heen.
Mike Reeves, theoloog aan de Wales Evangelical School of Theology, schetst het leven van drie puriteinse predikers die ieder op hun eigen manier met lijden te maken kregen: John Flavel, John Bunyan en Thomas Goodwin. John Flavel ondervond dat een christen geestelijk kan profiteren van lijden. De almachtige Vader van een kind van God wil er in Zijn Vaderlijke wijsheid voor zorgen dat verlies van geliefden en aardse bezittingen geestelijke zegen met zich meebrengt. Flavel erkent dat het lijden ook bitterheid, boosheid en wanhoop met zich mee kan brengen. Wanneer een christen zich bevindt in de nacht van het lijden, is het klaarlichte dag voor de duivel. Flavel biedt doorleefde en geestelijke raad voor mensen in de duisternis: zie op het Woord, zie op God, richt je op de toekomst.
John Bunyan bracht vele jaren in de gevangenis door. Die ellendige plaats werd voor hem een plaats van geestelijke zegen. De Heere vertroostte met Zijn Woord. In het bekende boek ”De Christenreis” gebruikt Bunyan zijn eigen ervaring van lijden in de schildering van Christen en Hopende, die dagenlang in een kerker van kasteel Twijfel verkeren. Reus Wanhoop brengt hen aan de rand van de afgrond. Christen ontdekt dat hij de sleutel van de belofte bij zich heeft, waardoor hij in de vrijheid gesteld wordt.
Thomas Goodwin benadrukt in zijn spreken over lijden dat Christus meelijdt en meeleeft met Zijn kinderen op aarde. Er is geen grotere troost voor de lijdende kerk dan de wetenschap dat Christus Leeuw en Lam tegelijk is.
’s Avonds staat Kevin DeYoung, predikant van de University Reformed Church in East Lansing, Michigan (VS), in zijn tweede lezing over het lijden van Jezus stil bij de worsteling in Gethsémané. De worsteling van Jezus is uniek en tegelijk een voorbeeld van onderwerping aan de wil van Zijn Vader. Hoe kan een christen Jezus’ gebed oprecht bidden? Volgens DeYoung is dit slechts mogelijk als we beseffen dat het lijden niet zonder doel is en wanneer we weten tot Wie we bidden. God de Vader doet alles meewerken ten goede. Met instemming citeerde DeYoung de pastorale passage uit de Heidelbergse Catechismus over de Vaderlijke voorzienigheid van God.
