Christelijk hulpcentrum Capelle aan eigen succes ten onder
CAPELLE A/D IJSSEL. Stichting Lighthouse, een christelijk hulpcentrum in de Capelse achterstandswijk Schollevaar, is dinsdag aan haar eigen succes ten onder gegaan. Voorzitter-voorganger Vincent Berhitu (40): „We kregen het zo druk dat we niet meer aan het huishoudboekje zijn toegekomen.”
Berhitu onderging de situatie dinsdagmiddag gelaten. „En vrij verdrietig. Maar we willen wel in alle rust de zaken gaan regelen. En de noodpakketten uitdelen die we nog hebben.”
Met de ontruiming van het gebouw dinsdag lijkt een einde te zijn gekomen aan het werk van Stichting Lighthouse.
De aan de stichting verbonden Lighthouse City Church moet op zoek naar een ander onderkomen. Berhitu en zijn vrouw Ruby zijn de voorgangers van deze „volevangelisch-charismatische christengemeente.” Tot dinsdag hadden ze aan het Stationsplein een ontmoetingscentrum „waar alle buurtbewoners zich thuis mogen voelen.” In het achtergedeelte belegden ze ’s zaterdags diensten.
Stichting Lighthouse begon haar activiteiten eind 2013. Berhitu: „We wilden een laagdrempelige inloop, volgens huiskamermodel. Bezoekers kregen een kopje koffie en een broodje, en kwamen daarna vaak met hulpvragen. Wij probeerden hen hierbij te begeleiden. Mensen zaten met schulden, hadden problemen vanwege depressiviteit of verslaving, of hadden het moeilijk als alleenstaande ouder. We wilden hen helpen door de liefde van God.”
Tegenwoordig
Een belangrijke activiteit was hierbij de voedselverstrekking. „We deelden onder meer voedsel uit aan mensen die niet kunnen aankloppen bij de voedselbank. Zo hebben ze net een uitkeringsaanvraag bij de gemeente lopen, maar duurt de behandeling daarvan algauw zes weken. Pas daarna mogen ze naar de voedselbank.”
Anderen maakten hun maximum van drie jaar voor het gebruik van de voedselbank vol. Daarna hebben ze geen recht meer op deze voorziening. „Bij ons kunnen ze dan terecht voor noodpakketten.”
De insteek van de stichting sloeg aan. Berhitu: „De wijk telt 22.000 inwoners, van wie er 14.000 op de armoedegrens leven. We rekenden in het begin op tien bezoekers per week. Maar het eerste halfjaar kwamen er gemiddeld 23, en later 35 à 50 per dág.”
De verhuurder van het pand stelde zich ruimhartig op, erkent Berhitu volmondig. „We hoefden pas in 2014 te gaan betalen. Het eerste kwartaal 25 procent van de huur, en per kwartaal hetzelfde bedrag erbij. In de tussentijd zouden we aan subsidies en fondsen werken. We kregen het echter zo druk dat we het huishoudboekje niet hebben bijgehouden. De verhuurder heeft heel lang meegedacht, maar met een schuld van 11.000 euro gaat het niet meer.”
Voortzetting
De stichting verwierf 5000 euro aan toezeggingen. „Dat bedrag staat nog niet op de rekening én dekt niet de 11.000 euro die we deze dinsdag moesten betalen.”
De voorganger wil een mogelijke voortzetting nog niet uit zijn gedachten bannen. „We gaan de juridische afwikkeling bekijken en in alle rust de zaken op een rijtje zetten.”
